Muziek moet soms pijn doen, omwille van het feit dat u beseft dat er nog enig gevoel ergens diep van binnen in uw wezen schuilt. Hiervoor kunt u natuurlijk een heel aantal muziekstukken aanwenden, maar waarom niet gewoon eens luisteren naar het debuut Descalator van de nieuwe band Death By Gong? “Een sonische verkenning van het menselijk verval in al zijn facetten” lees ik in de bijgesloten promotekst. Hoe mooi kan een stuk negativiteit eigenlijk wel niet zijn? De vraag stellen is hem ook beantwoorden en daarom bent u nu ook nog steeds aan het lezen. Goed, ik zal enige richting geven om dit werk in perspectief te brengen. Verwacht electronica, shoe-gaze, riffs en een zware bas, maar ook een alternatieve textuur en songwriting die aansluit bij zoiets als Portishead. De vocalen zijn over de gehele linie zacht, deprimerend en narcotisch van aard, soms zelfs tegen het valse (noem dat gerust dissonant) aan. Het is continu balanceren tussen de zwaarte en kwetsbaarheid in nagenoeg iedere track, met een redelijk dunne scheidslijn, waardoor de ene invloed naadloos overloopt in die andere. Het is mij overigens niet geheel duidelijk geworden wie binnen de bandbezetting wat doet.
Het titelnummer is nog niet eens representatief voor deze plaat en ook niet het meest originele van de tien tracks. Het continu herhalen van dezelfde tekst zorgt weliswaar voor een hypnose, maar de andere sfeervolle nummers hebben nog zoveel meer te bieden. Neem nu de opener Troy Toy, waarop het trio al gelijk laat horen de nodige droefenis op te kunnen wekken. Tekstueel is het allemaal weinig hoopgevend – zeg maar gerust zo deprimerend als de pest – ,waarbij de elektronische invloeden er een echt eind jaren ’80/begin jaren ’90 sfeertje aan geven. U weet wel, muziek uit de ‘alto-scene’. Until It Breaks is minstens even prachtig, maar geeft iets meer de ruimte voor de ritmesectie en een zeer prominent aanwezige ronkende basgitaar. Laatstgenoemde zal een vaste waarde blijken voor zowat het gehele album en zorgt voor de nodige zwaarte, maar ook een onderhuidse spanning. Het is daarbij lastig te omschrijven wat deze muziek precies met ieders gemoed doet, maar enige stabiliteit op psychisch gebied beveel ik wel aan, alvorens dit te gaan beluisteren. Anders zou dit zomaar eens het ‘laatste zetje’ kunnen wezen.
Heavy Air klinkt wat grilliger en net iets meer ‘metal’ met een behoorlijke hoeveelheid vervorming qua onderliggende structuren. De cadans is pijnigend strak, de sfeer naargeestig en op een verlossende manier wat dystopisch. Iets wat mij aanspreekt, aangezien de mens reddeloos verloren is. Angel Cake is het nummer van Death By Gong om hogere sferen op te zoeken, die nog het beste aansluiten bij het shoe-gaze-genre. De zon schijnt niet zo fel door de wolken heen, wanneer de zanger het laatste beetje dopamine bij u wegneemt door te zingen over het laatste stuk cake, al zal hij dit als een metafoor gebruiken voor ‘iets anders’ neem ik aan. Slechts mijn interpretatie, maar toch…
Everything Is Given gaat over van geflipte electronica naar een ruwe metalpassage. De teneur is voelbaar, doch is dit nummer misschien wel het minst deprimerend van aard. Negativity zorgt ervoor – zoals de titel doet vermoeden – dat uw gemoedstoestand weer wat verder afdaalt richting een diepe put. De heren zijn nu in staat om dit te doen met een stuk neerwaartse hardrock met fantastisch gitaarwerk. Wat een heerlijk nummer! Nadien volgt het eerder aangehaalde titelnummer Descalator, dat prima past, maar bij mij in vergelijking met de andere nummers geen snaar beroert. Ik laat dan liever Noise Floor op mijn oren los. Het is een haast poëtisch nummer met een geweldig gevoel voor dramatiek en melancholie. Opvallend zijn de achterliggende synths, die er nog eens een extra elektronische lading aan geven. Met de laatste, eerder vrijgegeven bonustracks Distant en In Despair komt het einde van Descalator als debuutplaat in zicht. Distant kenmerkt zich door de nodige zwaarmoedige heaviness, terwijl In Despair weer eens de hardere metalkant opzoekt.
Voor mijn gevoel sluiten de bonustracks, die eerder geschreven werden dan de andere nummers, niet helemaal aan bij de rest van het album. Heel erg stoort dat overigens niet, maar het tweetal nummers is duidelijk minder neerslachtig. Onder de streep concludeer ik dat Descalator een prima album is met een aantal echt diepe putten als hoogtepunten, zoals u hebt kunnen lezen. En waar het verval van de mensheid in al zijn facetten een droevige thematiek lijkt om gewaar te worden, ben ik na het beluisteren van dit album intens gelukkig. Dank daarvoor Death By Gong!
Score:
85/100
Label:
Crazysane Records, 2024
Tracklisting:
- Troy Toy
- Until It Breaks
- Heavy Air
- Angel Cake
- Everything Is Given
- Negativity
- Descalator
- Noise Floor
- Distant (Bonus Track)
- In Despair (Bonus Track)
Line-up:
- Jobst M. Feit – Onbekend
- Peter Voigtmann – Onbekend
- Chris Breuer – Onbekend
Links: