Darkside of Innocence – Xenogenesis
Infektion Records, 2012
Gnostic metal, dat is weer zo’n term waar je het fijne van te weten wilt komen. Deze Portugezen van Darkside of Innocence zouden het naar eigen zeggen brengen, dus dat moeten we ook weer even doorgronden. Eigenlijk bestaat deze band momenteel enkel nog maar uit één Portugees, namelijk uit zanger Pedro. Xenogenesis is zijn tweede langspeler, maar eigenlijk duurt het maar een klein half uurtje, en eerlijk gezegd… eigenlijk volstaat dat wel.
Darkside of Innocence brengt duidelijk niet enkel moeilijke begrippen, ze weet ook prog te creëeren die voor het merendeel erg moeilijk verteerbaar blijkt te zijn. Een raadselachtig en donker allegaartje botst zo op tegen een chaotische brei van prog-partijen en rare invallen. Black of gothic, zoals op Metal Archives terug te vinden is, kan je dit amper noemen. Goed, deze muziek vertoont wel een pak duistere hoeken, gaande van wazige gitaargeluiden tot de inval van vrouwelijke vocalen. Thanatos begint bijvoorbeeld erg mooi en mysterieus, waarbij de glijdende bas en enigmatische synth-klanken er een interessant begin van maken dat overgaat tot een knappe waas op gitaar. Verder is afsluiter/outro D’eus eveneens een zwart meesterwerkje.
Op die twee tracks loopt die sfeer goed, maar het overgrote merendeel van deze Xenogenesis bestaat uit ritmes en intervallen die niet te vatten zijn. Bij vele bands ligt dat goed, net omdat het zo apart is, maar hier lijkt het allemaal zo overdreven, onsamenhangend en ongepast. Dulcifer Tragoedia hoef je maar even te draaien om te weten wat bedoeld wordt: een knap klassiek stuk dat abrupt wordt verbroken door storende klanken om dan over te schakelen op luide symfonische muziek en platte screams. Vervolgens wordt het boeltje tergend a-ritmisch om op even onbegrijpbare wijze weer terug over te gaan naar de snijdend hoge klanken.
Ik begrijp deze gnostic metal gewoon niet, hoe erg ik ook mijn best doe. Het is te gewaagd en chaotisch en verliest op die manier niet enkel samenhang, maar ook gevoel, agressie en spirit. Dit project promoot naar mijn gevoel pure waanzin, een uitdaging voor prog-fans die van chaotische structuren houden en hier en daar eens een verderfelijk sfeertje willen opsnuiven.
Tracklisting:
- Lux
- Airian
- Dulcifer Tragoedia
- Nox Omega
- Eros
- Thanatos
- Ego
- D’eus
Line-up:
- Pedro Remiz – Vocals
- Pedro Bandeira – Drums
- David Silva – Guitars
- André Reis – Guitars
- João Arcanjo – Bass
Links: