Dark Sarah – Grim

Geschreven door op 17-07-2020 om 19:10.

Dark Sarah brengt met Grim sprookje nummer vier uit. De band wil heel graag doen alsof zijn symfonische metal met klassieke vocalen de term ‘Cinematic Metal’ verdient. Muzikaal gezien is er echter geen enkele reden om een andere genrenaam te hanteren dan de genrenaam die ook voor bands als Nightwish, Epica en Tarja Turunen wordt gebruikt. Dark Sarah doet het alleen een stukje overdrevener en nepper, alsof er een Disneytoverfee aan de knoppen zit.

Drie albums bracht de band dus tot zover uit. Geen van alle wist echt indruk te maken. Mierzoete Disneymetal, kitscheriger dan bontgekleurd Chinees servies van plastiek. De vorige drie albums waren onderdeel van een trilogie. Grim betekent dan ook een nieuw hoofdstuk voor deze vrij jonge band, die pas sinds 2012 ontstond, nadat zangeres Heidi Parviainen Amberian Dawn verliet.

Muzikaal is er geen enkele vernieuwing opgetreden. Sporadisch zoekt de band naar wat zwaardere power metal op tracks als The Chosen One, Melancholia en All Ears!. Verder is het toch voornamelijk vrij soft aandoende keyboardleegte. De dieptepunten zijn de tergend softe ballads Iceheart en The Dark Throne. Het is leuk dat Heidi Parviainen prima kan zingen, maar haar mierzoete timbre vraagt om wat heftiger muzikale ondersteuning. Niet om je zoveelste suikerspinballad. Kitscherige violen die overdreven mee janken, trekken het geheel op Iceheart nog verder richting het niveau ‘Zigeunerkind met traan’. Het drumwerk op dit album is schools, overdreven strak en erg ondersteunend. De riffs verzuipen in de frivoliteiten en zware melancholische deuntjes van het keyboard.

Voor de liefhebber brengt de stem van Heidi Parviainen wellicht nog wat verlichting, maar mij kan ook dat niet echt bekoren. Wanneer ze de lagere noten aantikt, zoals op All Ears! klinkt de muziek serieuzer dan wanneer ze jubelt op een track als Illuminate. De enige verdere serieuze troost is Mörk, met gastbijdrage van Jasse Jatala. Een beetje meer metalsaus erover en het klinkt gelijk stukken dynamischer. Een song met karakter en een mooie wisselwerking van de vocalen, op krachtige wijze uitgevoerd. Een intermezzo met swingritme op de piano laat creativiteit zien. De songstructuur is enorm dynamisch, waardoor het makkelijk is om de aandacht erbij te houden. De luistertijd gaat met gemak over de zeven minuten. Het luistert als een echte epische track, van voor tot achter, in plaats van een standaardplasje van een symfonische metalband met teveel vingers vast getapet aan een keyboard.

Nog altijd geen hoogvlieger in het metallandschap dit Dark Sarah. Ga eens serieus metal maken, zou ik de muzikanten willen aanraden. Dit niveau aan kitscherigheid en zoetsappigheid veroorzaakt spontaan gaatjes in je gebit. Leuke stem, prima muzikanten, maar de muziek blijft eendimensionale keyboardmeuk. Overslaan maar weer.

Score:

55/100

Label:

Napalm Records, 2020

Tracklisting:

  1. My Name Is Luna
  2. The Chosen One
  3. Illuminate
  4. Melancholia
  5. Iceheart
  6. La Folie Verte
  7. The Wolf and the Maiden
  8. The Hex
  9. All Ears!
  10. The Devil’s Peak
  11. Mörk
  12. The Dark Throne

Line-up:

  • Heidi Parviainen – Vocalen
  • Sami-Petri Salonen – Gitaar
  • Erkka Korhonen – Gitaar
  • Rude Rothstén – Basgitaar
  • Thomas Tunkkari – Drums

Links: