Cybernetic Witch Cult – Absurdum Ad Nauseam

Onze redacteur Wesley (inmiddels afgetreden, vrede zij met hem) maakte kennis met de Engelse stonerband Cybernetic Witch Cult bij zijn vorige album Troglodithic Trip. Matig was zijn oordeel. Tenminste, zijn oordeel was goed, maar het album was matig inderdaad. In 2019 is Absurdum Ad Nauseam aan de beurt, om als opvolger te dienen.

Het gevolg is voorspelbaar. Wederom brengt deze band sci-fi stoner van de meest toegankelijke soort. Een beetje Hawkwind, maar dan minder indrukwekkend. Voor mensen die de band Goliath (dikke aanrader) kennen, kan dat ook als vergelijking dienen. Het hangt dus ergens tussen stoner, doom en space muziek in. Dit is niets om voor thuis te blijven, en ik prijs eenieder die het de hele zit, van dik 50 minuten, interessant blijft vinden. Het artwork door Aimee Wyld van Unlikeness Art is wederom keilelijk. De tekstuele concepten variëren van nummers over de hersenen in een vat theorie, tot sci-fi en klimaatverandering. Dit alles doorgetrokken in absurde gekkigheid, zoals een stel geëvolueerde walvissen, die de aarde verlaten vanwege klimaatverandering. De inspiratie hiervoor komt weg bij The Hitchhiker’s Guide to the Galaxy van Douglas Adam.

Het album begint met een introgeluid. Dat is alles. Hypercomputer, pt.1 start met een spacey repeterende riff. De vocalen zijn flink met effecten bewerkt. De zanger heeft een wat nasale klank. Een mooi stemgeluid kan het niet genoemd worden. Het tempo ligt laag. Een nummer als The Cetacean is daar een mooi voorbeeld van. Het nummer zit vreemd in elkaar en lijkt niet te kunnen kiezen. De verhouding tussen ‘spacen’ en ‘doomen’ is niet echt duidelijk. De drums zijn te chaotisch, en passen daardoor helemaal niet bij de stonerriff die hier wordt gespeeld. Misschien is het de bedoeling, maar het is een verwarrende ervaring. Spice is ook zo’n vermoeiend nummer. De zanglijnen zijn niet logisch. Muziek waar je met je kop van tegen de muur gaat slaan, omdat de muzikanten telkens onverwachte keuzes maken. De riff is echt wel catchy, maar hoe kan je een nummer toch zo onhandig schrijven en inspelen? Het begin van Hypercomputer, pt.2 maakt wel indruk. Hier krijgen we eindelijk sfeer in de muziek. Een vage spacey sfeer wel te verstaan, waarbij de kalme vocalen eindelijk leuk zijn. De rest van het nummer biedt meer van alles wat we al gehoord hebben op dit album.

Cybernetic Witch Cult speelt trage, spacey stoner. De effectgedreven vocalen gaan nogal tegenstaan na een paar luisterbeurten. De drumpatronen zijn technisch wel in orde, maar qua songwriting lijkt het knip-en-plakwerk. De riffs zijn niet slecht, maar de potentie wordt niet goed benut. Het is alsof de gitaren wat twijfelachtig en onzeker zijn ingespeeld. Als je jouw sci-fi stoner graag verwarrend hebt, dan kan je er muzikaal wellicht meer mee dan ik. Hier moet echter nog echt wat gebeuren, voordat deze band voor een groter publiek kan gaan spelen. We are not amused.

Score:

56/100

Label:

Eigen beheer, 2019

Tracklisting:

1. Universal Boot Sequence
2. Hypercomputer, pt.1
3. Cromagnonaut
4. The Cetacean
5. The Ivory Tower
6. Spice
7. The Myth of Sisyphus
8. Hypercomputer, pt.2

Line-up:

  • Alex Wyld – Vocalen, gitaar
  • Doug MacKinnon – Basgitaar
  • Lewis May – Drums, percussie

Links: