Het Poolse Crystal Viper profileert zich als een female fronted metal band. Laat ik eerst eens een pleidooi houden om deze belachelijke term voor eens en voor altijd af te schaffen middels twee argumenten. Ten eerste: het impliceert dat er ook male fronted metal is. Wat is daar dan in godsnaam de definitie van? Ten tweede is de term an sich al belachelijk genoeg. Er zijn toch ook geen medisch georiënteerde artsen, juridisch onderlegde advocaten of kindgerichte pedofielen. Flikker toch op.
Zo, over naar de muziek nu. Daar valt weinig over te zeveren (om maar eens een mooi Vlaams woord te gebruiken) en is dik in orde. Dat mag ook wel als je als band ruim twaalf jaar meegaat (het debuut The Curse Of Crystal Viper stamt uit 2007) en je toe bent aan album nummer zeven. Voor een Poolse heeft zangeres Marta Gabriel gelukkig een erg goed Engels accent. Zij weet haar zuivere stem goed te etaleren omdat ze lekker vooraan in de mix ligt. Hierdoor komen de pakkende melodielijnen goed tot zijn recht en daarmee scoort Crystal Viper pluspunten.
Die gaan ook worden toegekend aan het gitaristenduo en dan vooral waar het de solo’s betreft. Menigmaal moet ik aan de gitaristen van Judas Priest denken en dan weet je dat het goed zit. Iets minder te spreken ben ik over het drumgeluid. Dat klinkt iets te droog, de bekkens zijn nauwelijks te horen en het past niet helemaal bij het organische karakter van de muziek.
De muziek van Crystal Viper doet denken aan Judas Priest met een gothic (maar wel heavy) randje en dat is een mix die op papier gekker klinkt dan het in werkelijkheid is. In en pompend nummer als Bright Lights ligt de kracht van Crystal Viper maar ook een meer episch nummer als het daaropvolgende Neverending Fire blijft de band overeind. Zelfs in een piano-ballade (Tears Of Arizona) hoor je de power die er wordt uitgestraald en dat is een compliment.
En zo wordt dit dus toch nog een positieve recensie. Lucky number seven voor Crystal Viper, een band die gewoon goed is in het genre waarin ze zich begeeft en daarbij met kop en schouders boven de concullega’s uitsteekt.
Score:
83/100
Label:
AFM Records, 2019
Tracklisting:
- Prelude
- Still Alive
- Crystal Sphere
- Bright Lights
- Neverending Fire
- Interlude
- Under Ice
- One Question
- Tomorrow Never Comes (Dyatlov Pass)
- Tears Of Arizona
- Dream Warriors (Dokken-cover)
Line-up:
- Marta Gabriel – Vocalen, gitaar keyboard
- Andy Wave – Gitaar
- Eric Juris – Gitaar
- Blazej Grygiel – Basgitaar
- Golem – Drums
Links: