Cosmo – Alien
Frontiers Records – 2006
De bandnaam Cosmo zal bij weinigen de bellen doen rinkelen. Echter de namen van bandleden Fran (paps) en Antonio (zoon) Cosmo moeten dat bij echte classic rock liefhebbers wel doen. Door de geschiedenis heen duiken die namen steeds weer op in het circuit rond de band Boston. Natuurlijk een grote naam uit de rockgeschiedenis. Met de groep Cosmo maken vader en zoon in samenwerkingsverband nu hun cd debuut. Graag had ik hier willen melden dat er weer een legendarische rockband was opgestaan. Daar geeft de cd Alien echter te weinig reden toe. Een gedegen en degelijk plaatwerk, keurig gespeeld, netjes geproduceerd. Maar toch teveel standaard en gewoontjes om echt bijzonder te worden .
Een heel stuk geschiedenis beschrijven in deze review gaat me te ver. Wie wat wil lezen over Boston of de Cosmo’s slaat daar de popencyclopedie maar eens op na. Trouwens al de bandleden van deze nieuwe band hebben een verleden in de rockmuziek. Samen doen ze nu een poging om met een nieuwe band aan de weg te timmeren en een origineel stuk muziek de wereld in te helpen. Het bijgeleverde promomateriaal, dat er overigens prachtig uitziet, schreeuwt van de daken dat er een nieuw hoofdstuk in de rockgeschiedenis wordt geschreven en er een unieke nieuwe band met een nieuw geluid is ontstaan. Dat maakt Cosmo echter geen moment waar op deze eerste cd.
Natuurlijk heb ik met plezier geluisterd naar de cd Alien. Het klinkt als Boston met een vleugje prog en een flintertje peper. Genoeg om een classic rock fan redelijk tevreden te stellen. Maar helaas niet genoeg om een echt nieuw publiek aan te spreken, vrees ik, en dat lijkt toch de bedoeling van deze schijf. Als dat zo is, dan slagen ze daar niet echt in. Het wordt nergens echt origineel, vernieuwend of spannend. Het blijft gewoon goed gespeelde en geproduceerde rockmuziek. En Fran blijft een van de beste zangers allertijden. Maar echt blij word ik niet van het hoge ballad en semi-ballad gehalte. En persoonlijk vind ik het ook niet echt een goed en vernieuwend idee om hetzelfde nummer (Don’t tell me your lies) in twee versies (de gewone en een akoestische)op dezelfde cd te zetten.
Een plaat die door liefhebbers van de Boston-achtige rockmuziek gerust aangeschaft kan worden. Ze zullen niet teleurgesteld worden. Ook andere rockliefhebbers kunnen zich aangesproken voelen, maar die raad ik aan om eerst eens een stukje te luisteren, alvorens naar de platenzaak te rennen. Echter als je van wat spanning houdt of je graag eens laat verrassen, blijf dan maar lekker op de driezits zitten en bespaar je de moeite. Dit is en wordt geen nieuw hoofdstuk in de rockhistorie, wat de plateliers er ook over beweren op papier. Een doodgewoontje noemen we dat. Jammer dat er daar al zoveel van zijn.
Tracklist cd:
- Communication
- Don’t Tell Me Your Lies
- No Surprise
- Gravity
- Redemption
- Helicopter
- Alien
- When I Close My Eyes
- Woman
- Can’t Run Away
- Creep
- Don’t Tell Me Your Lies (acoustic)
Line-up:
- Fran Cosmo : Vocals
- Antonio Cosmo : Guitar/Bass/Vocals/Keyboard/Percussion
- Pat Orlowsky : Drums
- Bill Carman : Bass
- Mick Brooks : Rhytm Guitar
Links: