Het gebeuk van staal op staal valt stil, enkel de krijsen van gewonden zijn hoorbaar. Gevoelens van ontzag, ongeloof en angst kruipen via de ruggengraat omhoog wanneer er een groot , imposant en duister figuur het slagveld betreedt. De volgende legendarische krijger uit de stal van Conan is hier: Existential Void Guardian. Deze verschijning heft de eens primitieve holbewoners, verantwoordelijk voor het subgenre ‘Caveman Battle Doom’, op naar etherische hoogtes.
En dat komt op het juiste moment. In deze tastbare wereld is voor de mannen niet zoveel meer eer te behalen. Hoe indrukwekkend en uniek de sound van Conan ook is, bij Revengeance was er her en der toch ook wel kritiek te horen. Niet over de kwaliteit, maar over voorspelbaarheid.
De zoektocht naar nieuwe gronden om te veroveren heeft de band goed gedaan. De band is dynamischer dan ooit en de krijsen van Jon Davis klinken tegen het maniakale aan. Nog steeds klinkt het alsof hij van de ene naar de andere bergtop naar je toeschreeuwt, maar de stem klinkt rauwer en woester. De productie is zoals je van Conan mag verwachten: een heerlijk diepe en goed gemixte stampij van mastodonten die een open veld bestormen. De grond trilt onder je voeten.
De primitieve drang om een harnas aan te trekken en met een hellebaard door je woonkamer heen te zwaaien, is niet meer te onderdrukken als het slotstuk van Prosper On The Path afdraait. Het gevoel van pure kracht en onoverwinnelijkheid is iets wat Conan als geen ander bij de luisteraar los kan maken. Goed en wel in het harnas dus, tijd om het tempo op te schroeven. Eye to Eye to Eye is lekker uptempo en tapt uit een sludgy vaatje mee. Paincantation doet dat uit het grindcorevat. Al schrijvend kan ik geen natuurlijke pauze laten vallen, maar laat het even op je inwerken, Conan en grindcore. Mocht ‘voorspelbaarheid’ nog op de lijst van kritische noten staan, is die bij deze middels de Blood Eagle-methodiek volledig afgeslacht. Respect voor het lef, maar het nummer voelt misplaatst aan.
Gelukkig grijpt de band direct terug naar het oude en vertrouwde recept. Mocht het moraal van de Conan-volgers even wat gezakt zijn, zorgt Amidst the Infinite ervoor dat de manschappen weer schouder aan schouder aan het front melden. En dat is hard nodig. Volt Thrower en Vexxagon klinken als de twee laatst overgebleven krijgers die een heldenstatus ver voorbij zijn gestreven. De eerste snel, behendig en ongenadig hard. De tweede groots, sterk en machtig.
Wat rest, als laatstgenoemden sterven in het harnas, is Eternal Silent Legend. Dronken van bloed en adrenaline zweven we mee op de drone/doomklanken van de grootse afsluiter. Helaas is het tijd om mijn harnas weer in de kast te hangen en terug te keren naar de moderne, beschaafde wereld.
Score:
81/100
Label:
Napalm Records, 2018
Tracklisting:
- Prosper On The Path
- Eye To Eye To Eye
- Paincantation
- Amidst The Infinite
- Volt Thrower
- Vexxagon
- Eternal Silend Legend
Line-up:
- Jon Davis – Vocalen, Gitaar
- Chris Fielding – Basgitaar
- Johnny King – Drums
Links: