Het Belgische Chalice hebben we al een aantal keer zien passeren op Zware Metalen. De zelfverklaarde black/trash/deathmetalband bestaat sinds 1998 en heeft sindsdien twee demo’s, twee langspelers en nu ook een tweede EP uit. De vorige langspeler – Ashes of Hope – besprak ik in 2018 en na het beluisteren van deze nieuwe EP kan ik alvast vertellen dat de twee verse nummers niet geheel in het verlengde liggen van die langspeler, ook al is de line-up dezelfde gebleven.
Waar ik het in de vorige review nog vooral had over de oudschoolse Zweedse melodeath sound en uitvoering van Chalice, is het nu in eerste instantie vooral stormachtige en agressieve doomdeath die je ervaart, in vele opzichten gebracht met ferme breakdowns. Zowel de huilende gitaren, de machteloosheid in de teksten, het vallende blad als de extreme wanhoop in de dito vocalen… Het is net iets (melo)doomender dan doorsnee het geval is bij Chalice. Ook al krijg je halfweg het eerste nummer wel Zweedse melodeathrash uit de beginjaren negentig te horen, net als getergde Anathema uit de beginperiode van die band, toch word je meermaals mee naar beneden getrokken door de verdoemde death op Lost Connection. Op het tweede nummer Dwelling bouwt de spanning zich op in de midtempo death metal, met heel veel dank aan de dreigende bas en de wederkerende huilende gitaren, terwijl de ongepolijste drumklanken de organische feel een pak kracht bijzet. Het extreem schreeuwerige keelgeluid is het meest opvallende wat de voorman weet neer te zetten (uit een breed scala aan stijlen).
Geen evidente EP, want je weet als luisteraar niet meteen wat er aangeboden wordt. Het gaat een beetje alle kanten op muzikaal, maar uiteindelijk vooral down. Indruk maakt het wel, het is vooral de vraag of het bij de luisteraars een blijvende indruk maakt.
Label:
Eigen beheer, 2020
Tracklisting:
- Why
- Dwelling
Line-up:
- Pieter Dewulf – Vocalen
- Tim De Smedt – Gitaar
- Nicolas Bruggeman – Gitaar
- Chris Lagrange – Dasgitaar
- Niels Verbeke – Drums
Link: