Carcass – Torn Arteries

Geschreven door op 01-01-2022 om 23:50.

Het was weer een bijzonder jaar, dat veelbesproken 2021. Ondanks alle niet nader te noemen toestanden, is er een gigantische lading aan geweldige muziek uitgebracht door veel nieuwkomers, maar ook zeker door een hoop oudgedienden. Bijvoorbeeld het nieuwe album van de Britse legendarische goregrinders/deathmetallers van Carcass: het inmiddels al veelbesproken Torn Arteries. Een recensie op Zware Metalen mag dan ook zeker niet ontbreken!

Voor menig metalhead is Carcass geen onbekende, maar voor hen die nog niet bekend zijn met de band een korte introductie: begonnen in 1986 als een goregrind/grindcoregroep en in dit genre twee demo’s en de eerste twee albums uitgebracht. Begin jaren negentig de stijl veranderd naar melodische death metal (maar met invloeden behouden uit hun voorgaande jaren) en een aantal legendarische albums uitgebracht (waaronder Heartwork, Necroticism – Descanting the Insalubrious en het meer recente Surgical Steel).

Het is inmiddels alweer acht jaar geleden sinds het ijzersterke Surgical Steel, dus het verlangen om nieuw werk te horen van deze geweldenaars is uitermate groot. Het doet mij dan ook groot plezier om gelijk in de titeltrack het onmiskenbare geluid van de gitaren met de vunzige distortion te horen. Zanger Jeff Walker klinkt ook net zo smerig en verrot als vanouds en het tempo gaat er gelijk in. Bij Dance of Ixtab vinden we de eerste verrassing en het eerste vernieuwende element op deze plaat. Hebben je het nieuwe album van Gojira gehoord? Ja? Kennen je dan ook de track Amazonia? De start van dit nummer geeft bij mij dezelfde ‘vibes’ als dat Gojira-nummer. Maar al gauw komen de heerlijke dissonante gitaarlicks op de voorgrond en krijgen we zelfs een heerlijke rockende gitaarsolo. Wat meer mid-tempo, maar wel één met heel veel groove en swing (alsof we het over een heel ander genre hebben!). Het meer recht-voor-je-raap Eleanor Rigor Mortis raast door de speakers en blaast je omver met ijzersterke melodieën, maar neigt af en toe wat teveel in de herhaling te vallen. Dat wordt dubbel en dwars goed gemaakt met Under The Scalpel Blade.

Fans van death ’n roll zullen The Devil Rides Out enorm kunnen waarderen: heerlijk pakkende riffs, geweldige lyrics en bijna swingend! Het daaropvolgende Flesh Ripping Sonic Torment Limited is minstens net zo indrukwekkend. Maar liefst een kleine tien minuten duurt deze epische track en het is voor het eerst dat we akoestisch gitaarwerk horen op deze plaat. Zo van: “Ja, dat kunnen wij ook nog”. Geen zorgen, hoor. Het is slechts het intro van het nummer, wat maar twintig seconden duurt. Opnieuw doet het woord ‘groove’ hier de boventoon voeren, want dat heeft dit nummer in overvloed. Maar zo halverwege slaat de atmosfeer voor een minuut lang volledig om naar blues (?). Dat had ik niet verwacht, maar ik verwelkom het wel! Dan misschien wel mijn favoriet van de plaat: Kelly’s Meat Emporium. Beukend, knallend, rammend en rottend is deze vieze death metaltrack, met de meest legendarische melodieën en precies alles wat ik van Carcass zou willen horen. Dit is wat mij de ultieme belichaming van onze slogan bij Zware Metalen: ‘dood en verderf’.

Na het fanboy-momentje komt een track met een nogal gelovige titel, In God We Trust. Maar de tekst doet al gauw enig zorgen wegnemen. Opnieuw treffen we in dit nummer enorm sterke bluesvibes aan en worden we ook nog eens verrast met handgeklap. Je weet wel, van dat handgeklap wat je bij een Spaanse flamencodans verwacht (olé!). Het klinkt in eerste instantie wat raar, maar eenmaal gewend is het best een grappige noviteit. Het daaropvolgende Wake Up and Smell the Carcass / Caveat Emptor raust lekker door, maar bevat verder geen bijzonderheden of rariteiten. Hekkensluiter The Scythe’s Remorseless Swing daarentegen weer wel. Startend met een gitaarriff en melodie dat je eerder op een Dream Theater-album of een soloalbum van John Petrucci zou kunnen verwachten, lijkt het de luisteraar op een verkeerd been te zetten. Maar na de ietwat bijzondere eerste minuut is de typische Carcass-klank weer terug. Ook zeker een aanrader om deze aandachtig te luisteren: genoeg toffe momenten en melodieën!

Het heeft dan wel een flinke tijd mogen duren voor er een opvolger kwam op het ijzersterke Surgical Steel, maar Torn Arteries bewijst dubbel en dwars dat Carcass er nog steeds toe doet, nog steeds kan vernieuwen en absoluut solide materiaal kan uitbrengen. Allicht klinkt deze plaat wat toegankelijker dan zijn voorgangers, maar dat kan ook worden gezien als een pluspunt. Het kan een hele nieuwe generatie luisteraars kennis doen maken met deze geweldenaars. Ik ben in ieder geval zeer te spreken over deze plaat en reken maar dat Torn Arteries nog vele malen op repeat gaat. Jaarlijstmateriaal bij uitstek.

Score:

88/100

Label:

Nuclear Blast, 2021

Tracklisting:

  1. Torn Arteries
  2. Dance of Ixtab (Psychopomp & Circumstance March No.1 in B)
  3. Eleanor Rigor Mortis
  4. Under the Scalpel Blade
  5. The Devil Rides Out
  6. Flesh Ripping Sonic Torment Limited
  7. Kelly’s Meat Emporium
  8. In God We Trust
  9. Wake Up and Smell the Carcass / Caveat Emptor
  10. The Scythe’s Remorseless Swing

Line-up:

  • Jeff Walker – Zang, basgitaar
  • Bill Steer – Gitaar, zang
  • Daniel Wilding – Drums, zang

Links: