Candlemass – Psalms For The Dead
Napalm Records, 2012
Verwarring alom rond de 11e studioplaat van de Zweedse doomers van Candlemass. Is dit nu het laatste album? In ieder geval voor zanger Robert Lowe, die enkele dagen voor de release zijn biezen pakte, dan wel gedwongen werd plaats te maken voor Mats Léven. Maar bandleider Leif Edling is niet geheel duidelijk geweest in zijn communicatie en daarmee laten we maar in het midden of dit nu wel of niet het laatste studioalbum is.
Psalms For The Dead gaat wat mij betreft op dezelfde weg verder als zijn prima voorganger Death Magic Doom. Geopend wordt met een voor doom-begrippen snel nummer, Prophet. Het opvolgende The Sound Of Dying Demons is slepender, maar kent een lekkere versnelling en dito solo. Ex-Opeth Orgelmijnheer Per Wiberg laat zijn Hammond-geluiden voor het eerst horen in het snelle Dancing In The Temple (Of The Mad Queen Bee) waar gitarist Lars Johansson een aantal lekkere Tony Iommi-licks voor ons in petto heeft. Na een aantal nummers weet je het al: niets nieuws onder de donkere zon. Robert Lowe vond ik persoonlijk niet de beste zanger voor Candlemass, maar het voldoet hier wel. Ik ben benieuwd hoe zijn opvolger het er van af gaat brengen.
Waterwitch is een traag nummer dat samen met de navolgende track The Lights Of Thebe, met Oosterse melodieën (hallo, Rainbow!), bol staat van de Black Sabbath-riffs en datzelfde sinistere zweertje tracht op te roepen. Dat lukt maar half. Muzikaal dik in orde, maar Lowe klinkt gewoon te braaf om echt duistere sferen te brengen. Daarnaast klinkt de plaat, net als zijn voorganger overigens, gek genoeg, te gelikt.
Psalms For The Dead, het nummer, bevalt mij persoonlijk het best. Een mooie melancholische afwisseling tussen cleane stukken, sfeervol toetsenwerk, krachtige riffs en lekkere leads. Zelfs Lowe houdt mijn aandacht hier vast. Ook hier krijgen we halverwege een versnelling voor de kiezen gevolgd door een gitaarsolo waarbij het wahwah-pedaal meermalen wordt geroerd. Een hele vette knipoog naar Black Sabbath (Iron Man) in The Killing Of The Sun drukt je weer met je neus op de feiten: dit werd een kleine 40 jaar geleden ook al gedaan … . Tijdloos, dat dan weer wel. Waar het gesproken intro van afsluiter Black As Time wellicht aan refereert.
Niets aan Psalms For The Dead duidt op een zwanenzang. “Business as usual”. Candlemass doet niets nieuws. De inbreng van Per Wiberg (bijvoorbeeld in Siren Song waar hij hem even flink van jetje geeft) leidt ertoe dat ik Candlemass bijna met Edling’s andere hobby, Krux, en omgekeerd begin te vereenzelvigen. Hapklare doom met een stevige inbreng van het keyboard. Psalms For The Dead is daarmee een goed en degelijk album, maar niet meer dan dat. Daarvoor bewandelen de Zweden te veel platgetreden paden.
Tracklisting:
- Prophet
- The Sound Of Dying Demons
- Dancing In The Temple (Of The Mad Queen Bee)
- Waterwitch
- The Lights Of Thebe
- Psalms For The Dead
- The Killing Of The Sun
- Siren Song
- Black As Time
Line-up:
- Robert Lowe – zang
- Lars “Lasse” Johansson – gitaar
- Mats “Mappe” Björkman – gitaar
- Leif Edling – bas
- Jan Lindh – drums
Links: