Zitten we niet allemaal vast of gevangen? Hebben we niet allemaal te weinig bewegingsvrijheid? Hangen we niet te vast aan wat er zich nu en hier op de wereldbol afspeelt en zich aan ons presenteert al dan niet tastbaar? Ik ben nooit een grote filosoof geweest, maar de nieuwe plaat van deze Russen van Cage Of Creation levert wel stof tot dieper nadenken. Deze Into Nowhere II is voorzien van een bevreemdende sfeer en omhelst een zestal nummers die toch bij een eerste, tweede en derde luisterbeurt maar moeilijk te verteren zijn. De muziek die deze drie Russen maken, en nee het zijn er geen vier, is complex en alzo lastig te vatten. Vandaar dat hij zich ook de term experimentele black metal toegeëigend heeft. Eerlijk gezegd zou ik dit zelfs geen black metal meer noemen, misschien is dat nog een restant van vroeger. Deze drie heren speelden immers in Rotting Heaven, een blackmetalband die uit elkaar viel in 2017.
Tja, wat moet je daarmee? Wat moet je met deze verzameling experimentele tristesse? Ik kan er niks mee. Ik kan dit soort gekke escapades nu en dan wel pruimen, maar dan moet het wel degelijk uitgevoerd zijn en een meer duistere, donkere, diepe sfeer uitademen zoals je bijvoorbeeld hoort bij bands als The Ruins Of Beverast en Shining of dergelijke.
Een eindconclusie zou makkelijk moeten zijn, maar misschien moet ik meer doen om het allemaal te doorgronden en zou ik het dan wel kunnen vatten. Maar dat is hetzelfde als blijven kauwen op een stukje vlees dat je toch niet weggeslikt krijgt. Je spuugt het toch uit na enkele tellen.
Score:
55/100
Label:
Devoted Art Propaganda, 2020
Tracklisting:
- Into Nowhere VII
- Into Nowhere VIII
- Into Nowhere IX
- Into Nowhere X
- Into Nowhere XI
- Into Nowhere XII
Line-up:
- W. – Basgitaar, zang
- O. – Drums, zang
- P. – Gitaar, zang
Links: