Neemt u uw hardcore ook het liefst zoals uw koffie; zwartgeblakerd en zonder suiker? Dan zit u bij de Amerikanen van Burning Tongue (voeger bekend als Blackest) aan het goede adres. Op hun debuutplaat Prisoner’s Cinema rammen ze namelijk elf rauwe ‘blackened hardcore’ nummers door onze tere trommelvliesjes.
Het eerste nummer gaat er met een gestrekt been in. Dat kan ook niet anders, met een nummertitel (Excuse the Blood) die een duidelijke verwijzing is naar de zelfmoordbrief van Mayhem’s frontman Dead. False Light opent met een hoekige riff die menig biertje vanwege het ruwe moshen op de grond zal doen pleuren. De ferme schreeuw van Chris Marotta doet me een beetje denken aan vocalen die we ook bij een band als Ringworm zouden kunnen horen. De versnellingspook wordt op Cult-de-Sac nog een stukje verder geduwd. Het hysterische gitaargerag en de agressieve stemuithalen wekken een opgefokt gevoel op, dat volledig tot uitstorting komt in de gore breakdown zo halverwege het nummer. De stemming zit er goed in. Op No Honest Man horen we wat meer blackmetalinvloeden, zonder dat het geheel te crusterig wordt, hoewel dat van mij overigens wel had gemogen. In Howler horen we een éxtra smerige breakdown, die wordt opgevolgd door een opvallend technische gitaarsolo. Door het hoge tempo verdrinkt deze echter in de rest van het geluidsgeweld. Als de solo wat meer uitgesponnen was geweest, dan was deze wat beter tot zijn recht gekomen. In het daaropvolgend Pigs Will Swing laten de heren duidelijk merken dat ze niet zo’n fan zijn van een bepaald dier… of gaat het tocht over iets anders?
Dit dierenthema komt ook terug in het daaropvolgende Reptillian: een midtempo nummer waarin we wat puike, hoewel wat minder gewaagde blackmetalriffs te verteren krijgen. Tegen het einde van Throne of Salt krijgen we plotseling een cleane zang door de trommelvliezen, maar voordat we hier aan gewend zijn geraakt, is het nummer alweer afgelopen. Erg jammer, want deze zang bezorgde het nummer de extra dimensie die het nodig had. In Voidwalker wordt gelukkig wel de tijd genomen om te zorgen voor een goede opbouw. Door het lage tempo lijken we door een moeras te waden. De stank van bederf en modder dringt onze neusgaten binnen terwijl we tot rust komen van al het hak- en beukwerk dat al achter de rug ligt. Het is gevaarlijk om in het moeras in slaap te vallen. Maar toch gebeurt het. In Phosphene Dream horen we namelijk alleen een gitaar met wat delay, zonder zang, bas of drum. Zoals de naam al doet vermoeden, is het een zeer dromerig nummer dat je eerder zou verwachten als outro voor een album dan als het op een na laatste nummer. De heren komen dus nog eenmaal terug met het dramatische Prisoner’s Cinema. De ernst sijpelt uit de boxen. Een hardcore album is niet compleet zonder een oud geluidsfragment. Op de valreep vinden wij deze in een opname van Charles Manson:
“Right down to peaks you haven’t touched yet. Dreams you haven’t dreamed, and worlds you haven’t conquered. The mind is endless. You put me in a dark solitary cell, and to you that’s the end, to me it’s the beginning, there’s a world in there…and I’m free.”
Na nog wat extra overdonderend riff- schreeuw- en drumgeweld, is Prisoner’s Cinema alweer ten einde. Burning Tongue legt hier een tamelijk goed album op tafel. Helaas zijn veel goede ideeën die de heren ten gehore brengen, niet ten volste uitgewerkt. Er is dus ruimte voor verbetering, maar het is zeker een band die we in de gaten moeten houden!
Score:
76/100
Label:
Aqualamb Records, 2021
Tracklisting:
- Excuse the Blood
- False Light
- Cult-de-Sac
- No Honest Man
- Howler
- Pigs Will Swing
- Reptillian
- Throne of Salt
- Voidwalker
- Phosphene Dream
- Prisoner’s Cinema
Line-up:
- Chris Marotta – Vocalen
- Michael Beaujean – Gitaar
- Andrew Kassl – Basgitaar
- Wilson Flores – Drums
Links: