Vanwege mijn radioprogramma ben ik zelf ook regelmatig op zoek naar nieuwe muziek. Ik krijg, evenals vele radiostations, het nodige promotiemateriaal toegestuurd maar natuurlijk heb ik mij daarbij ook altijd laten informeren door webzines zoals Zware Metalen en vele andere websites. Nu is voor de radio iets over een band vertellen heel anders dan erover schrijven. Op de radio moet je doorgaan met praten want je wilt daar geen stilte laten vallen. Schrijven daarentegen kun je op je gemak doen, het keer op keer nalezen en blijven corrigeren tot je artikel naar wens is. Enfin, soms kom je heel toevallig bands tegen die om welke reden dan ook in het oog springen. Dat gold voor mij ook bij de band Bull Elephant.
Echter is de informatie rondom deze band heel summier. Wat we weten is dat het om een anonieme 4-mansformatie gaat en dat ze opereren vanuit Londen, Engeland. Als ik heel intensief de facebookpagina’s van Bull Elephant en hun enige labelgenoten Monsterworks bekijk, kom ik foto’s tegen die identiek zijn, ware het niet dat de gezichten bij de Bull Elephant foto’s onherkenbaar zijn gemaakt. Maar de kleding en de setting van de foto’s verraden alles. Naar mijn mening bestaan Bull Elephant en Monsterworks gewoon uit dezelfde bandleden.
Bull Elephant staat beschreven als een progressive doom/death metal band en dat is niet ver van de waarheid. De eigen omschrijving die de band geeft is; een concept zoals Raiders of the Lost Ark ondersteund door een progressive doom soundtrack waar de judeo-christelijke mythologie is vervangen door een meer sinister universum dat grenst aan het werk van H.P. Lovecraft… met Nazi aanvalstroepen.
Het hier besproken album is reeds het tweede deel van een trilogie die begon met het titelloze debuut. Voor de liefhebbers; het concept is losjes gebaseerd op de Role Playing Game campagne Behind The Crooked Cross (van zo’n tien jaar geleden), wat op zichzelf weer gebaseerd was op een nummer van de Britse band Sabbat. In het eerste deel werd een afgeschoten Afrikaanse olifantenstier door de SS-Ahnenerbe weer tot leven gewekt om als aanvalswapen gebruikt te worden. Echter nog voordat het reanimatieproces voltooid kon worden, werd de olifant door een plots verschenen heks, die er een eigen agenda op na hield, onderschept en het ondode beest gebruikte voor hele andere doeleinden.
Op Created From Death pakken we de draad op waar deel één ophield. De olifant, die oorspronkelijk herrezen was om de occultisten van de SS-Ahnenerbe te bevechten vlak voor het uitbreken van de Tweede Wereldoorlog, is vernietigd en gereconstrueerd in menselijke vorm. Een gigantische aap wordt aangesteld als beschermer van dit mensenkind. De heks-moeder offert zichzelf op zodat het duo kan ontsnappen en samen leven ze jaren in afzondering, verborgen voor de vijand. Uiteindelijk moeten ze ten strijde trekken tegen het leger ondoden van de Nazi’s en roepen zelfs de hulp in van een gepantserde walvis waarbij Moby Dick in vergelijking maar een tam dier lijkt.
Muzikaal gezien houdt de band van afwisselen. In de openingstrack, en tevens titelnummer, wordt bijvoorbeeld regelmatig gewisseld tussen doom, thrash en een akoestisch melodieus intermezzo. Ook de zangstijl varieert enorm. Een donkere grunt, een thrashy scream en een cleane zangstijl zijn vertegenwoordigd in dit nummer.
Oneiromantic Rites klinkt als een stonerdoom nummer en Lebensraum pakt weer uit als een echte death/doom track. Het wisselen gaat maar door, ook binnen de nummers zelf. Ik kan hele epistels schrijven over de muziek van elk nummer, echter blijft de rode draad in dit album de progressive doom met een death-sausje. Neem het hele concept met een grote korrel zout en je houdt er echt een geweldig album aan over.
Score:
95/100
Label:
Eat Lead and Die Music, 2020
Tracklisting:
- Created From Death
- Oneiromantic Rites
- Lebensraum
- Cult of the Black Sun Nemesis
- Last Defilement
- Perverted Science
- Escape to the Arctic
- Wayfarer
Line-up:
- Anoniem
Links: