Præternatura – Blighted Harvest, Scars of the Archangel, Devourer of Virtue, Nightside of Heaven

Geschreven door op 15-09-2019 om 14:44.

Eén keer eerder nam ik een stuk Præternatura ter hand om er een stuk tekst bij te verzinnen. Stygian Helltrip heette het. Gezien Ævangelist nog steeds de klap niet helemaal te boven is die ik in de review beschreef, focust Matron Thorn zich meer en meer op andere projecten, zoals Præternatura, Devil Worshipper, Ragnarökkur en Oblivion Gate. De Amerikaan die tegenwoordig in Finland woont (nog steeds vermoed ik toch) heeft met Præternatura dit jaar al twee EP’s en twee langspelers uitgebracht. Bij deze neem ik ze alle vier in één keer.

De eerste EP is Blighted Harvest, in feite een enkel nummer (drieladig)  dat dik twaalf minuten lang brommende deathmetalgitaren laat horen met heel veel dissonantie en blackmetalinmenging. De drums zijn net als de geschrankte gitaarlijnen bijzonder chaotisch en verwarrend, meteen ook het handelsmerk van Matron Thorn. Dit nummers past perfect in de rij van de extreem verwarrende uitgaves van de heer Thorn.

Nightside of Heaven, de eerste langspeler van dit jaar, is een ander paar mouwen. Op deze meer ingetogen en mysterieus klinkende plaat (geen twee albums hebben dezelfde sound) krijg je opnieuw angstaanjagende dissonantie en neurose te verwerken. De gitaren komen vanuit een geluiddempend moerasland op de achtergrond naar voor toe, terwijl de drumslagen van langs alle kanten lijken te komen. Black en death metal zijn hier ondergeschikte aan een Blut Aus Nord-achtige sfeer, met quasi wereldvreemd aandoende instrumentbehandeling van spookachtige verhalen en dito verhaallijnen. Enorm mistig en troebel qua sfeer, het is slechts voor weinigen weggelegd.

Devourer of Virtue, de tweede EP van het jaar, is weer iets gans anders. Hier krijg je lofi black met een stofzuigergeluid en hangende etherische synths te verwerken op een bed van kloppende industrial blackmetaldrums. Dit beestachtige nummer van meer dan veertien minuten lang zou zo van de hand van Mories geweest kunnen zijn, getuige de lawaaierige “finetuning” en het overstuurde instrumentaria. Opnieuw een weelde aan chaosmagie waardoor ik me graag laat betoveren.

Ten slotte is er ook het meest recent verschenen Scars of the Archangel, waarop Matron Thorn volledig psychedelisch doordraait. De echo’s en dissonante verdraaiingen tieren welig doorheen de zesdelige trip, een trip die de doorsnee mens nooit vrijwillig zou uitzitten. Black metal waanzin een met doomende midtempo teneur vol ongrijpbare mystiek. Baslijnen als neerwaartse spiralen, kriskras door elkaar bewegende, jengelende leads die soleren als dodelijke sirenes, hallucinante composities waar vaak geen ratio in terug te vinden is. Net als bij Ævangelist krijgen we de horror te horen uit het hoofd van Matron Thorn. “Vreselijk saai, deprimerend, enerverend en heeeeeeel vermoeiend”, de kernwoorden die mijn huisgenoten gebruikten om dit te beschrijven. Voor mij is het echter de hemel op deze hel.

Enkel voor geoefende zielen die muziek met de focus op perverse pathologieën, spirituele stoornissen en kosmische kwalen rustgevend vinden, het liefst wanneer ze als pure en onversneden psychedelica vertaald worden in een blackdoom setting. Begin er niet aan zou ik zo zeggen, maar voor wie het te laat is, doe dan maar de ganse Præternatura-collectie in een keer.

Nightside of Heaven:

Score :

82/100

Label:

Eigen Beheer, 2019

Tracklisting:

  1. And I Raised the Knife
  2. Lustful Angel
  3. A Shadow Lingers
  4. Ghost in the Bottle
  5. Harlot’s Grave
  6. Dread & Wonder

 

Scars of the Archangel:

Score :

85/100

Label:

Eigen Beheer, 2019

Tracklisting:

  1. Scars of the Archangel I
  2. Scars of the Archangel II
  3. Scars of the Archangel III
  4. Scars of the Archangel IV
  5. Scars of the Archangel V
  6. Scars of the Archangel VI

Line-up:

  • Matron Thorn

Links: