Drie jaar geleden, drie jaar geleden schreef ik de review voor het Narbeleth-album A Hatred Manifesto. Daarin heb ik bepaalde beloftes gemaakt en ik neem me voor om me er ook aan te houden. Collega Yves nam het vorige album Through Blackness and Remote Places nog op, nu is het weer aan mij.
Narbeleth uit Mexico blijft volharden in de boosheid en maakt nog steeds Scandinavische evil ende kvlt black metal met een zweem van USBM er omheen. Iele black met dunne drums en verstaanbare screams. Net als het artwork is het zo basic en klassiek als boterhammen met choco en die eet ik al niet meer sinds mijn 16. Mijn Engels was op die leeftijd zelfs beter dan dat van Dakkar (Sinister Laberynths of Human Soul?). Het is ook allemaal bijzonder voorspelbaar, dun en neigend naar (pagan primitief black) Scandinavië … maar halfweg kapseist het bootje in de Atlantische oceaan. Dauðmellin (een Arckanum cover) is nog best aardig te noemen, maar dat is dan weer vooral omdat het origineel een lekker stuk is. Voor de rest kun je best Herald of The Sun een beurt geven. Of kijken in je kleerkast of je voldoende truien liggen hebt die nog passen. Winter is coming en zo.
Score:
65/100
Label:
Folter Records, 2017
Tracklisting:
- The Distortion of Life
- When the Sun Has Died
- The Lower Point of the Star
- Herald of the Dawn
- The First to Rise
- Via Profane Crafts
- Sinister Laberynths of Human Soul
- Dauðmellin (Arckanum cover)
Line-up:
- Dakkar – Alles
Links: