Het derde album van Wismar Pulido uit Venezuela, die sinds 2002 muziek maakt die onder atmosferische en symfonische black metal valt. Alles in zijn eentje, met de nodige computerondersteuning. Veel bands uit Venezuela krijgen we niet binnen, dus ik was er wel benieuwd naar.
Wismar heeft duidelijk bewondering voor Scandinavische black metal uit de tweede helft van de jaren negentig, en put inspiratie uit bands als Emperor en Limbonic Art. De synths staan hard in de mix, evenals de hoge strijkersklanken, die voor zowel sfeer als diepgang moeten zorgen. Daarnaast is er natuurlijk een portie dramatisch, bombastisch, episch en dreigend klinkende black metal met een typisch verdund geluid en heel erg veel nostalgie in zich. De vocalen neigen zowel naar black als death metal, en dat draagt bij tot de brutaliteit, iets wat ontbreekt bij heel vele atmosferische/symfonische black metal bands. Lithopedion heeft het echter goed voor elkaar en is bestand tegen de tand des tijds. Helemaal geen slechte binnenkomer als je het mij vraagt, ook al is deze heer al een tijdje bezig. Acht nummers, waarvan drie puur instrumentaal, goed voer voor subgenrefans.
Score:
76/100
Label:
Eigen Beheer, 2017
Tracklisting:
- Eden’s Curse (Intro)
- The Adversary
- Faithful Atheist
- Underworld
- Agnostic
- Pledges of Eternity
- Invocation
- Rise
Line-up:
- Wismar
Links: