Caïna – Christ Clad in White Phosphorus

Geschreven door op 10-11-2016 om 17:23.

Godverdomme, wat is dat toch met het Engelse Caïna? Soms is de band schitterend, soms uiterst debiel. En nu zijn ze gestopt. Maar eerst wordt er nog een nieuw album uit gegooid. Christ Clad in White Phosphorus. Wellicht het beste album, als je het mij vraagt. Eentje voor de jaarlijst zelfs.

 

Caïna wil stoppen met een hoogtepunt lijkt me. Een hoogtepunt vol climaxen. Het begint al bij de machinale intro, het zet zich door met de Frost-achtige agressieve black metal, met industriële geluiden in Torture Geometry en het striemende Fumes of God, maar het doet ook een duik in het duistere met het Abruptum-achtige The Throat of the World. Torture music. Daarna wordt het vrij chaotisch en demonisch, met smerige black ‘n’ roll, industrial black metal, avantgarde electro op de manier van Ulver en postpunk/shoegaze. Een rode draad vervaagt in deel twee van deze plaat, maar de nummers zijn stuk voor stuk onderhoudend en origineel en daarnaast overweldigend qua begeestering. Misschien is het een soort compilatie van nummers die nog op de plank lagen Kan zijn, neemt niet weg dat het echt een razend sterk album geworden is van velerlei aard, inclusief striemende black metal die het voor mij extra interessant maakt. Tot ziens Caïna.

 

a2965755561_10Label:

Apocalyptic Witchcraft Recordings, 2016

Tracklisting:

  1. Oildrenched and Geartorn
  2. Torture Geometry
  3. Fumes of God
  4. The Throat of the World
  5. Gazing on the Quantum Megalith
  6. God’s Tongue as an Ashtray
  7. Entartete Kunst
  8. Pillars of Salt
  9. The Promise of Youth
  10. Extraordinary Grace
  11. Christ Clad in White Phosphorus

Line-up:

  • Andrew Curtis-Brignell – Instrumenten, zang
  • Jon Brignell – Bas

Links:

Score: 85/100