Caïna – Litanies of Abjection
Eigen Beheer, 2013
Godverdomme wat is dit nu weer? Caïna maakt normaal gezien best leuke post-rock/black metal met 66,6 kilobar atmosfeer. Hipsterfähig maar uiterst geslaagd. En als iets goed begint te klinken, dan mag dat natuurlijk niet blijven duren.
Andrew Curtis-Brignell is nooit vies geweest van experimenteren, dat is waar. Shoegaze, post-punk, wazige drones, alles is wel al eens gepasseerd ondertussen. Nu is het hek van de dam, wat zeg ik, er is geen dam meer, het is een ramp van wereldformaat. Alsof Skullflower, Psychic TV en de geest van Ian Curtis aan het jammen zijn, over onderwerpen als cholesterol, spiegels en rook. Het gaat allemaal werkelijk nergens over. Dwaze poëzie in een gedwongen vorm van wortsalat na een veel te hoge dosis pijnstillers op goedkope gin uit de nachtwinkel om de hoek. En ja, op zich klinkt die combinatie misschien goed (besef ik meteen), maar het is helemaal geen leuke trip geworden op Litanies of Abjection. Lina Medina is een fijn nummer geworden, het meest conventionele op de plaat trouwens, meteen ook een koelkastgroot teken aan de wand. Daarnaast is het echt zoeken naar genietbaar materiaal of ontwijken van deze debilitas. Nochtans hou ik persoonlijk wel van narcotisch experimenteren. Er zijn dus grenzen, al wil je ze zo niet ontdekken. Dit klinkt namelijk geforceerd wazig en stompzinnig. Een avond op café zitten met ruis op de buis en semi-comateus dronkenmansgelal lijkt me interessanter dan dit.
Tracklisting:
- Majors
- 666
- Ascetic
- Last Tango in Helmand
- Apaches
- Family Planning
- Lina Medina
- Iteration
- Ghost Apertures
- Redacted
- Urin
Line-up:
- Andrew Curtis-Brignell – Instrumenten, zang
- Jon Brignell – Bass
Links: