Hongaarse metal staat de laatste tijd iets meer in the picture, dankzij het Eurovisie Songfestival. Daardoor let je als reviewer ook net iets meer op als het woord ‘Hongarije’ valt. Deze eenmansband komt uit Hongarije, dus wou ik wel eens voorzien van een review. Collega Wouter vond het debuut van deze band, Orior, in 2014 niet bepaald sterk. Nu is het aan mij om drie albums en vier jaar later uit te zoeken hoe het staat met Aornos.
De commentaren van collega Wouter zijn nog steeds geldig anno 2018. Aornos weet dan wel verdomd goed hoe je een atmosferisch/symfonisch black nummer in elkaar moet zetten, het weet niet hoe je het een eigen geluid moet geven. Je hoort Emperor, Limbonic Art, Satyricon, Arcturus… maar weinig Aornos. De snellere atmosferische nummers die richting Limbonic Art gaan liggen mij persoonlijk het beste, zeker als hier en daar wat Midnight Odyssee weerklinkt. De midtempo nummers doen meer denken aan nieuwere Satyricon, met heavy riffs en duidelijk hoorbaar sfeervol baswerk. De nummers verschillen onderling veel, maar er is een blijvende jaren negentig black metal vibe waarneembaar en een constant gevoel van “Ja, dat heb ik nog gehoord”. Slecht is het niet, alleen luister ik liever naar de klassiekers die Aornos inspireerden. Misschien toch een idee om in de toekomst te gaan focussen op de snelle kosmos/atmosblack met hyperspeed computerblasts.
Score:
75/100
Label:
Symbol of Domination Prod.
Tracklisting:
- Ad Futuram Memoriam
- From a Higher Reality
- The Kingdom of Nemesis
- Trace to Beckoning Fade
- Come and See
- The Great Scorn
- De Profundis
- Funeral March for the Death of the Earth
- Adamante Notare
Line-up:
- Algras – Alles
Links: