Behemoth – The Apostasy
Regain Records, juli 2007
Behemoth verscheen in 1991 op deze wereld al een black metal band met paganistische teksten. In de afgelopen zestien jaar is veel veranderd.
In 1999 verscheen de CD Satanica. Op deze plaat had het black metal geluid van de heren plaats gemaakt voor een pot vrij stevige death metal met de nodige black metal invloeden. Deze stijl zou Behemoth aanhouden tot het jaar 2004 waarin de heren de wereld verrasten met het ijzersterke album Demigod. Met Demigod rekende Behemoth voorgoed af met haar black metal verleden en leverde een onvervalste death metal plaat af. Deze CD, Demigod dus, werd dat jaar door de Zware Metalen lezers uitgeroepen tot de CD van 2004. En nu, 2007, komt Behemoth met het logische vervolg van Demigod, The Apostasy, op de proppen .
Zoals uit de introductiealinea al af te leiden valt ligt The Apostasy in het verlengde van Demigod. Het geluid en de productie zijn nog net wat voller en zuiverder dan op de voorganger. De muziek is echter niet toegankelijker op geworden. De heren beuken nog net zo hard, dan niet harder door als op Demigod.
De vocalen van heer Nergal zijn volle diepe grunts die redelijk tegen het verstaanbare aanzitten. De instrumenten zijn goed in elkaar geïntegreerd tijdens het (af)mixen. Er is er dus ook geen die er op een vervelende manier hoe dan ook uitschiet. Al zijn voornamelijk de drumpartijen, op de voorgrond, aanwezig. Hier is niets mis mee want Inferno weet zijn trommels als goed afgestelde artillerie in de, muzikale, strijd te gooien.
Veel tijd voor afwisseling en melodie hebben de heren van Behemoth op The Apostasy niet ingeruimd. De schijf dendert redelijk op een niveau door. Zo nu en dan is er wel een ‘break’ te horen; Deze worden over het algemeen geaccentueerd door een gitaarsolootje. Echt een snel is de muziek op The Apostasy overigens niet maar de schijf is wel tot de up-tempo klasse te rekenen.
Een muzikaal element wat op The Apostasy haar intrede doet in het werk van Behemoth is een achtergrondkoortje. Zeker op het nummer Prometherion, maar ook op Pazuzu, komt deze op een aardige manier naar voren. Ik kan niet zeggen dat dit echt heel veel toevoegt aan het geheel; Maar onaardig klinkt het zeker niet.
Een nummer wat zich behoorlijk onderscheidt van de rest is het nummer Inner Sanctum. Dit nummer vangt met wel piano gepingel aan wat later in het nummer weer even hervat wordt. Heerschap WarrelDane leent op dit nummer zijn cleane vocalen aan Behemoth. Dit nummer is eigenlijk sowieso wat melodieuzer en meer mid-tempo gericht dan de rest van de CD; Een aangename afwisseling.
Met haar negenendertig minuten en vijfenveertig seconden is The Apostasy wat aan korte kant. Misschien dat, dat ook wel de rede is dat de wat minieme afwisseling tussen de nummers niet stoort.
Tracklist:
- Rome 64 C.E.
- Slaying the Prophets Ov Isa
- Prometherion
- At the Left Hand Ov God
- Kriegsphilosophie
- Be Without Fear
- Arcana Hereticae
- Inner Sanctum
- Libertheme
- Pazuzu
- Christgrinding Avenue
Line up:
- Nergal – Vocals, guitars
- Inferno – Drums
- Orion – Bass
- Seth (sessie) – Guitars
Links: