BARST – The Endeavour

Geschreven door op 25-05-2018 om 20:58.

BARST blijft toch wel een heerlijk, fascinerende ervaring voor de luisteraar om te ondergaan. Collega Stijn sprak eerder al lovend over de eerste langspeler van de groepering, The Western Lands uit eind 2016. En inderdaad, het is nog steeds een genot om naar te luisteren. Het was overigens niet de eerste release van BARST: verscheidene singles en coproducties, met onder andere drummer Karen Willems en dichteres Sofie Verdoodt, vonden zich een weg in de digitale muziekwereld. Maar nu is er de tweede eigen langspeler, getiteld The Endeavour. Waar diens voorganger een kant A en B bevatte, opgedeeld in verscheidene nummers, krijgen we dit keer een promoversie voor de kiezen, welke The Endeavour afspeelt als één track. Maar met een beetje gebruik van de zoekmachines treffen we alsnog een heuse tracklist aan.

The Endeavour gaat dan ook van start met het dromerige Beyond The Fields. Het kenmerkende, voortstuwende geluid van BARST vindt zich ook dit keer een weg middels de opvoering van herhaling, vol met bezwerende vocalen en post-rockgitaarloopjes. De liefhebber van de voorgaande plaat weet dan ook meteen waar hij aan toe is, maar tegen het einde van dit nummer wordt wat begon als een muzikale vertolking van een vredige droom zich te kantelen, naar iets roerigs, iets aanzienlijk grimmigers. En het voelt als een voorbode voor de rest van dit album, want na nog enkele uitvoerige luisterbeurten van The Western Lands valt me op hoe The Endeavour in tegenstelling tot diens voorganger een stuk duisterder klinkt, maar ook hoe dit album nog net wat meer inhoud heeft, in vergelijking met die topplaat uit 2016. Neem bijvoorbeeld ook Death, welke gedragen wordt door de pompende beats en industriële sludgeriff, waarop Messy Mathi haar tekst er vol frustratie uitschreeuwt. Of Wandering The Maze waarin William Lacalmonte de vocalen overneemt, en welke ook weer de aandacht op zich weet vestigen door een heerlijke drive, welke vervolgens overgaat in een sappige doom-/sludgeriff, gesteund door het percussiewerk en de elektronica van Live Long. Een overgang die zonder meer een hoogtepunt van het album is.

Vervolgens krijgen we een déjà vu met The Mad, waarin een passage wordt opgevoerd die we ook op The Western Lands voorgeschoteld kregen, maar ook nu geldt dat we hier een duisterder klinkende variant ten gehore krijgen, welk bovendien voortreffelijk op zijn plek is op The Endeavour. “We want the love, we are the mad, angry, we kill, the life, the fear to lose to choose, to prove, to cry, to lie, to die, we hate to give, to live, we seek, we die, we steal to feel alive, we dive, we strive.” Op het inluiden van When You Die It Will Be Good met het pianospel van Gregory Simmons wordt nog even een heerlijk, warm dekentje over de luisteraar gelegd ter afsluiting. Maar beter schud je deze snel van je af en ga je meteen weer voor de volgende luisterbeurt. BARST stelt niet teleur!

Score:

83/100

Label:

Consouling Sounds, 2018

Tracklisting:

  1. Beyond The Fields, earth space light
  2. Point B
  3. Death
  4. Wandering The Maze
  5. Live Long
  6. The Mad
  7. When You Die It Will Be Good

Line-up:

  • Bart Desmet – Gitaar, elektronica, beats
  • Messy Mathi – Vocalen
  • Tokyo-Oyo – Viool, Saxofoon
  • Niles Brown – Bas, Vocalen
  • Gregory Simmons – Snares, Hi-hats, Harmonic Strings, Piano
  • Mathlovsky – Beats
  • Mike Armine – Elektronica
  • William Lacalmonte – Vocalen

Links: