BARST – The Western Lands

Geschreven door op 06-12-2016 om 17:18.

Een ding is zeker: BARST breekt potten in het muzieklandschap zoals we het vandaag kennen. Het geesteskind van Bart Desmet slaagt erin om zonder problemen een hele hoop genres en instrumenten in een potje te smijten en dit als een heerlijke hutspot te serveren. Daarmee wil ik niet zeggen dat het boers is, maar dat het lékker is!

The Western Lands is niet alleen de haast perfecte samensmelting van een hele hoop genres (ambient, drone, metal, shoegaze en elektronica als ik Consouling Sounds mag geloven), maar ook de samenwerking van een heel hoop kunstenaars (Mike Armine (Rosetta), Dehn Sora (Treha Sektori, Sembler Deah, …), Karen Willems (Inwolves), Mathieu Mathlovsky (Mathlovsky), Nicolas Van Meirhaeghe (Empusae, Onus, …), An-Sofie De Meyer (FÄR), Tokyo Oyo en Herr Man. Dit is Kunst, met een hoofdletter K. Vergeet liedjes, vergeet nummers. Dit album is één symfonie! Een meesterlijke, muzikale lasagne: laag over laag over laag geluid, gevoel en emotie. Gitaren, violen, saxofoons en zelfs door computer gestuurde tonen: BARST weet van het geheel heel wat meer te maken dan de som van de delen.

 

Deze plaat grijpt je bij de keel en laat je pas 45 minuten later los. Een glas water en een grote teug lucht later ben je weer klaar voor een volgende luistersessie. De A kant van het album staat in het thema van de reis naar The Western Lands, u weet wel, het hiernamaals op z’n Egyptisch. Deze reis wordt in The Treshold zachtjes ingezet met een ambient gitaarlijn, die geleidelijk aan vergezeld wordt door elektronische percussie en andere gitaren. Eens de luisteraar geprikkeld is, en dat is echt wel snel, valt Karen Willems in. Haar typische en zeer fysieke drumstijl trekt de plaat helemaal open.

The Rite geeft u aanvankelijk tijd om u klaar te maken voor het ritueel van de dood, alvorens z’n aangrijpende riff en zang je oppeuzelt en weer uitspuwt, klaar voor The Passage. Diepe elektronische klanken scheppen een scène waarin een grote nijlboot uit het niets opdoemt. De repetitieve, scheurende gitaar, bas en fluisterende stemmen lokken u naar de B-kant van de plaat: de westelijke oever van de Nijl, de eeuwige jachtvelden.

The Western Lands pt 1 opent zoals z’n tegenhanger: Rustig. Vol ongeloof staart u voor u uit. Geschreeuw en opzwepende elektronica nemen je mee op ontdekkingstocht door uw nieuwe thuis. Maak het uzelf gemakkelijk, u zal hier immers nog een tijdje vertoeven. In pt 2 wordt u opgeschept door een zware, repetitieve sludgeriff die u aan The Fields afzet. Gelukkig stond er geen muur tussen, want u zou er aan hoge snelheid tegen gekwakt zijn. The Fields brengt rust na de turbulente periode. De herkenbare drum van Karen Willems ondersteunt een ensemble van gitaren. Geen opzwepende elektronica meer, geen zware baslijnen. Rust, vrede en tremololijnen gitaren. Meer moet een dode niet hebben.

Ik dacht al een tijdje mijn eindejaarslijstje klaar te hebben voor 2016, maar The Western Lands strooit roet in het eten. Een album, dat al mijn lievelingsgenres combineert en ze stuk voor stuk overstijgt, uitbrengen op het einde van het jaar, dat smeekt om een plaatsje onder mijn (en ook uw) kerstboom.


BARST - The Western LandsLabel:

Consouling Sounds, 2016

Track Listing:

  1. The Treshold
  2. The Rite
  3. The Passage
  4. The Western Lands pt 1
  5. The Western Lands pt 2
  6. The Fields

Line-up:

  • Bart Desmet – Gitaar, synth, stem, basgitaar
  • Sal-Ocin – Bothran, floortom, Korg-MS20
  • Tokyo-Oyo – Viool, saxofoon, gitaar
  • Herr man – Bas
  • Karen Willems – Drums
  • SP808 – Elektronica, stem
  • ehn Sora – Stem
  • Mathlovsky – Beats, elektronica
  • Fär – Stem
  • Sloth Prince – Elektronische drums

Links:

Score:

94/100

Bewaren