Baroness – Yellow & Green
Relapse Records, 2012
Yellow & Green is de volgende muzikale schakering aan het kleurenpalet van Baroness. En ook deze plaat (of zijn het er twee?) zal net als zijn voorgangers weer voor de nodige discussie zorgen. De meningen over het collectief uit Georgia zijn extreem verdeeld. Gelukkig maar. Er zijn al zoveel releases die schouderophalend aan ons voorbij gaan. En één van de zaken waar kunst volgens mijn lerares tekenen van de middelbare school aan moet voldoen is dat die uitnodigt tot discussie. En dus zal de muziek op Yellow & Green, zo wij die kunst mogen noemen, ook weer de tongen losmaken.
Yellow & Green klinkt behoorlijk toegankelijk, maar heeft toch meerdere luisterbeurten nodig om te bezinken. Vooral het “groene” gedeelte van de plaat is erg laidback, dromerig en kent uitgesponnen nummers die zwaar leunen op een kabbelend ritme of een tokkelende gitaar. Verschillende soundscapes zorgen voor het psychedelische effect. De nasale zang van Baizley maakt het compleet. Ook het “gele” gedeelte kent minder heftige passages in vergelijking met zijn voorgangers Red Album en Blue Record. Werd Baroness in het verleden nog wel eens weggezet als een light-variant op Mastodon; tegenwoordig kunnen we daar nauwelijks meer van spreken.
Yellow & Green biedt de luisteraar vooral veel sfeer, maar minder sterke songs. Het lijkt erop dat Baroness vooral veel goede ideeën heeft verzameld en op plaat heeft gezet. Yellow & Green laat zich makkelijk beluisteren, maar is zeker geen allemansvriendje. Het is moeilijk te duiden wat de band ons probeert duidelijk te maken. Mooi voorbeeld is het broeierige instrumentaaltje Stretchmarker waarvan de context binnen het album mij tot op heden volledig ontgaat.
Liefhebbers van de heftigere kant van Baroness die op het debuut en op voorganger Blue Record rijkelijker aanwezig waren zullen slechts op spaarzame momenten kunnen genieten van Yellow & Green. Het met Thin Lizzy-licks opgedirkte Board Up The House en het ritmisch aan The Killers refererende The Line Between zullen hen wellicht nog bekoren, maar de handrem blijft er ook daar wel degelijk op. Net als op het eerste hardere gedeelte van de plaat. Dat deel valt hooguit te kwalificeren als afgemeten woede. Je kan stellen dat Baroness een steeds subtielere koers vaart.
Over de hele linie is Yellow & Green toch wel een gewaagde stap waarin Baroness zich overduidelijk heeft laten inspireren door (licht) psychedelische acts uit de jaren ’70 als Pink Floyd en Camel in combinatie met modernere acts als Queens Of The Stone Age. Persoonlijk vind ik het een goed idee, maar de uitvoering beoordeel ik voorlopig als half geslaagd. En toch blijft dit plaatje trekken. Zou het dan toch echte kunst zijn? De tijd zal het leren. Voor nu hebben wij er in ieder geval weer genoeg stof tot discussie bij.
Tracklisting:
- Yellow Theme
- Take My Bones Away
- March To The Sea
- Little Things
- Twinkler
- Cocainium
- Back Where I Belong
- Sea Lungs
- Eula
- Green Theme
- Board Up The House
- Mtns. (The Crown & Anchor)
- Foolsong
- Collapse
- Psalms Alive
- Stretchmarker
- The Line Between
- If I Forget Thee, Lowcountry
Line-up:
- John Baizley – gitaar, zang
- Peter Adams – gitaar, zang
- Matt Maggioni – bas
- Allen Blickle – drums
Links: