Atrae Bilis – Aumicide

Geschreven door op 28-05-2024 om 18:50.

Het Amerikaanse label 20 Buck Spin weet de laatste maanden steeds meer indruk op mij te maken door releases uit te brengen van kwalitatief bovengemiddelde bands, die ook nog eens verre van standaard klinken. Ik ga al die uitgaves hier niet allemaal weer voor u opnieuw op een rijtje zetten, maar als voorbeeld noem ik het op Zware Metalen gerecenseerde Maze Envy van Civerous.

Met Atrae Bilis hebben we nu een Canadese band te pakken, een viertal heren die zich storten op brute techdeath met hun tweede album Aumicide. De verknipte hoes is al genoeg reden om enigszins gebiologeerd te raken en u af te vragen waar de muziek exact over zal gaan. Over het concept zal ik niet teveel in detail treden, maar zover ik uit de bijgesloten promotekst op kan maken gaat het over een persoon die onderworpen wordt aan experimenten om zo geloofsverwijdering mogelijk te maken. Een nieuw tijdperk is aanstaande: egregore waar absolute goddeloosheid zal zegevieren. Kijk dat is nog eens een aardig conceptueel gegeven, waar de coverart mooi bij aansluit. Een ander noemenswaardig feit is het gegeven dat de digitale uitgave voorzien is van een duidelijke infosheet met informatie over de band, het album en, zoals u nu heeft kunnen lezen, het bijbehorende concept. Over het album zelf lees ik dat het geschikt zou zijn voor fans van  Ulcerate, Suffocation, Cryptopsy, Neuraxis, Beyond Creation, Gorguts, Afterbirth, Deeds Of Flesh, Dying Fetus, Decapitated en Circle of Dead Children. De nummers op Aumicide onderscheiden zich niet enkel qua bruutheid, maar laten ook ruimte over voor vocaal gestoord misbruik, atmosferische dissonantie, techniek en een hoop aparte invloeden. De Canadezen laten zich moeilijk in één hokje plaatsen, zoveel is mij wel duidelijk geworden na een aantal luisterbeurten.

 
Laat ik voorop stellen dat de heren verdomd interessante nummers kunnen schrijven met een deugdelijke kop en staart. Er is niet veel sprake van een op- en afbouwmomentum, want in de meeste gevallen is het raggen en beuken geblazen. Dat neemt niet weg dat de band ook wel eens gas terug neemt om lekker dissonant uit de hoek te komen. De vocalen zijn trouwens divers, met daarbij als opvallend element een gemanipuleerde vocaal, die mij persoonlijk dan weer doet denken aan het geluid van een buitenaards insect. Is het vet? Ja, het is retevet uitgevoerd en niet al te overdadig, omdat de grunts en krijsschreeuwen van zichzelf al voldoende in huis hebben om het geheel interessant genoeg te houden. De muziek zelf is naast bruut inderdaad ook vrij technisch en komt niet al te gerecycled over vanuit het werk van de eerder genoemde bands. We horen daarom ook een tiental nummers die tezamen veertig minuten duren en de aandacht nimmer laten verslappen. Na het intro Protoxenesis start de band met het opgefokte, maar ook swingende – of beter gezegd groovende – Hell Simulation. Het is slechts een voorproefje van de hysterische waanzin die de Canadezen voor ons nog even achter de hand hebben gehouden. U snapt ongetwijfeld wat ik bedoel, wanneer de vervolgtrack Salted In Stygia slechts één minuut door de speakers heen klapt. De knallende drums, brute riffs (Suffocation is wel degelijk een invloed!) en de eerder genoemde gekke vocalen maken daarbij indruk. De aparte effecten zorgen bij mij voor een lastig te omschrijven onderhuidse spanning die ik toch zeker niet bij iedere willekeurige deathmetalband in de composities terug hoor. Inward To Abraxas doet mij nadien al vlug beseffen dat dit een structureel gegeven blijkt te zijn, omdat nu de drummer met zijn lekkere fills en trucage de kar lijkt te trekken. De snaarberoerders laten daarbij een niet aflatende stroom aan vette, dissonante riffs op de onverhoedse luisteraars los. En na de vierde minuut schakelt de band even doodleuk af met een korte elektronische passage, om er daarna weer als een malle echt vreemdsoortig op los te klappen, voornamelijk onder begeleiding van een waanzinnige schreeuw- en gruntpartij, tekstueel verhandeld over buitenaards leven…

Wat een zwaar ronkend feest is dit plaatwerk, wanneer To Snuff The Spirit Guides haast achteloos uw oren molesteert met een waanzinnige pot ondefinieerbare, gore death metal. Voor één enkele minuut dan, want de band gaat daarna weer over naar een meer vaste structuur, met toegevoegde snerpende leads. Het nummer is nog geen twee minuten onderweg, maar lijkt al haast zes minuten te duren, met zoveel ongrijpbaar dynamisch geweld. Het titelnummer is dan weer van een heel ander kaliber: met een hoge snerpende gitaarmelodie vangt de band eens voor de verandering wat rustiger en meer uitgesponnen aan. Het nummer doet haast wat spiritueel aan door de toegevoegde “ohms” en de bijbehorende cadans, waardoor het hier meer als intermezzo lijkt te dienen.

A Kingdom Of Cortisol verlengt de “ohms” nadrukkelijk en strooit met een flinke hoeveelheid korrelige gitaarriffs, effecten en de bijna verstaanbare gruntschreeuw. De vocale waanzin en afwisseling komen nog eens goed voor het voetlicht, waarbij de instrumentale krachtpatserij niet uniek in zijn soort is, maar wel zeer doeltreffend. Gaaf daarbij is de hoeveelheid ruimte die er is gecreëerd voor de ruwe basgitaarklanken en de verpulverende drums. Atrae Bilis opent nog eens voor een kort moment rustig met Monolith Aflame, om al snel over te gaan tot de vreemdsoortige receptuur die we al eerder op deze plaat tot ons namen. De heren klinken daarbij intens boosaardig, maar laten ook de instrumenten voor zich werken om op die manier een beuker van een dissonant nummer los te laten. Through The Hologram’s Cervix is een stuk korter van duur, maar volgt het nummer met dezelfde razernij op. Het laatste nummer, Excruciate Incarnate, laat de heren nog éénmaal op volle snelheid horen, met de nodige groove, fratsen en geschifte teksten zoals het geschreeuwde “post-mortal disappointment”. Tot slot besluit ik kort en krachtig mijn recensie met de volgende woorden: “Atrae Bilis: een naam om te onthouden; Aumicide: een album om in te lijsten, ware het niet dat het veel beter is om dit plaatwerk te beluisteren”.

Score:

89/100

Label:

20 Buck Spin, 2024

Tracklisting:

1. Protoxenesis
2. Hell Simulation
3. Salted In Stygia
4. Inward To Abraxas
5. To Snuff The Spirit Guides
6. Aumicide
7. A Kingdom Of Cortisol
8. Monolith Aflame
9. Through The Hologram’s Cervix
10. Excruciate Incarnate

Line-up:

  • Jordan Berglund – Vocalen
  • David Stepanavicius – Gitaren
  • Luka Govendnik – Drums
  • Miles Morrison – Bas

Links: