Italiaanse powermetal vermenigvuldigt zich alsof het een coronavirus is. Voor zover mijn informatie strekt brengt dit gezelschap onder de naam Athlantis sinds 2003 muziek uit. Het logo doet erg herkenbaar aan, maar waarvan toch? De albumhoes is ook niet om over naar huis te schrijven. Als je iets moois niet wil of niet kan betalen als band kan je beter iets meer simpel gebruiken. Dit is alleen maar een extra reden om het album geen kans te geven.
Hoe dan ook: Last But Not Least is een langdradig heavy/power-metalalbum. De liedjes onderzoeken vrij standaard lay-outs. De band doet niet mee aan gepolijst geluid, maar gaat eerder voor een wat meer standaard jaren ’80 heavymetalgeluid. De riffs, als we daar al van mogen spreken zijn meestal vrij vlak. De nadruk ligt op de zanglijnen die behoorlijk overdreven worden gebracht. Zoveel mogelijk vibrato en rauwe randjes, en dat dan twee keer, want er zijn blijkbaar meerdere vocalisten die gezellig samen zingen. De down-beat drums dragen bij aan het gevoel dat je constant achter de feiten aanloopt. De man kan zeker drummen, maar op Much Stronger klinkt het al snel excentriek door veel fills. Iedereen doet maar wat, met de volste overtuiging, maar daardoor loopt alles minder goed in elkaar over. Om eerlijk te zijn is de instrumentbeheersing best aardig, getuige bijvoorbeeld een prima, maar morsige solo op Falling Star. De solo’s zijn er, maar ze lijken los te staan van de rest. Hoewel het technisch best leuk is, vallen de solo’s totaal weg in het geroep van de vocalist, die constant de aandacht opeist met vage zanglijnen. De ballad Stranded is het minst indrukwekkende onderdeel omdat hier de extreem theatrale vocalen nog meer in het spotlicht staan.
Er zit hier best wat muzikale kwaliteit, maar het is verstopt achter een hoop ruis en doelloosheid. Het is alsof iedereen naar elkaar aan het kijken is en zijn eigen ding doet, zonder dat er een geheel uit komt. Geen harde hooks, geen nadruk op technische hoogstandjes en weinig flow, dat moet zo’n beetje de samenvatting zijn van Last But Not Least. Op geen enkel vlak valt de band echt op. Één ding weet ik wel: dit is het laatste album van deze Italianen dat ik ga beluisteren.
Score:
55/100
Label:
Diamonds Productions, 2021
Tracklisting:
- Intro
- Broken Soul
- Scream Louder
- Cursed Time
- Devil or Woman
- Falling Star
- Stranded
- Me and You
- Waiting for You
- Much Stronger
Line-up:
- Steve Vawamas – Basgitaar, Keyboards
- Mattia Stancioiu – Drums
- Pier Gonella – Gitaar
- Stefano Molinari – Keyboards
- Davide Dell’Orto – Vocals
Links: