As The Sun Falls – Where The Silence Reigns

De Finnen van As The Sun Falls maken sinds 2020 sfeervolle, melodieuze doodsmetalen muziekjes. Een aantal singles, EP’s en een volwaardig debuut in 2021 leidden tot deze EP, Where The Silence Reigns, dat drie nummers telt en iets over de twintig minuten klokt. Het mooie, bij de lyrics aansluitende artwork is opnieuw van de hand van Gogo Melone (onder andere Aeonian Sorrow). De band, geesteskind van gitarist Jani Mikkänen, heeft het zowel in het Engels als Fins over de noordse winters, eenzaamheid en sterfelijkheid. En dat is helemaal niet zo verwonderlijk als je de muziek van dit vijftal hoort. 

Hoewel bij melancholische Finse metal de geest van Amorphis nooit ver weg is, is dit niet de band die eerst bij mij opkomt wanneer The Wanderer aanvankelijk rustig door de speakers klinkt. De melodie – die ook het nummer afsluit – laat denken aan de ingetogen vocalen van de veel te vroeg heengegaan Aleah Starbridge op het titelnummer van Emerald Forest And The Blackbird van het – het kan geen toeval zijn – eveneens Finse Swallow The Sun. Na een goede minuut hoor je de gitaar eraan komen en vliegt het vaardige vijftal erin met een black/deathmetalriff. Goed uptempo, met een gelikte, volle productie. Er wordt vlot gewisseld tussen doorstampende riffs en grootse, sfeervolle passages terwijl de grunts en krijsen van Mikko ervoor zorgen dat het niet té gladjes wordt en het geheel intenser wordt. Zijn grunt is diep maar slaagt erin de melodie voldoende te volgen en de krijsen zijn goed geplaatst. Geen cleane vocalen bij As The Sun Falls en die heeft de muziek eerlijk gezegd ook helemaal niet nodig. 

Het begin van het tweede nummer Trees As My Gravestone, laat meer uitgesproken horen dat dit weliswaar ontegensprekelijk melodieuze death is, maar met een warme deken eroverheen. En toch tovert de muziek moeiteloos beelden van harde, koude, maar betoverende landschappen voor het geestesoog. Iets voor halfweg (na een geweldig doorgegromde “m” van de tekst “my time has come”) volgt een eenvoudig maar mooi, rustig intermezzo met een korte gesproken-woord-passage in het Fins. Dit alles benadrukt dat sfeer en melodie/melancholie belangrijker zijn dan agressie voor op deze EP; het debuut trok regelmatig steviger van leer. Maar wat mij betreft is dat helemaal oké: als ik niet op zoek ben naar een agressieve fix geniet ik met volle teugen van dergelijke bakken sfeer. Ik kan alvast getuigen dat de band live de gelaagdheid van de muziek moeiteloos brengt maar effectief op een meer bijtende, intense manier (wat je kan lezen in het verslag van de Mourning Fall Tour).

Afsluiter Where The Silence Reigns heeft zijn naam niet gestolen: het gaat er bij momenten stevig tegenaan met een blastbeat, maar de stem blijft stil. Aangenaam luistervoer, daar niet van, maar door het ontbreken van de grunt mist het voor mij de intensiteit die de twee voorgaande nummers wel wisten op te roepen. 

Mocht u de band nog niet kennen, dan zijn de eerste twee nummers zeer aan te bevelen als toonbeelden van melancholische, sfeervolle, warme-en-toch-koude Finse death. Laat de kou en de sneeuw maar komen, pak een deken en een al dan niet met wat sterke alcohol verrijkte chocomelk en mijmer weg naar fjorden die de stille getuigen zijn van de harde schoonheid van de weidse, Finse natuur. 

Tracklisting:

1. The Wanderer
2. Trees As My Gravestone
3. Where The Silence Reigns

Line-up:

• Mikko Voutilainen – Vocalen
• Jani Mikkänen – Gitaar, vocalen
• Lauri Unkila – Gitaar
• Oskar Englund – Basgitaar
• Paul Rytkönen – Drum

Links:

• As The Sun Falls Facebook
• As The Sun Falls Bandcamp