Makkelijk wordt het niet, om een album met schijnbaar dezelfde titel als het twee jaar geleden verschenen 二度目の災害 te reviewen. De epische review van dat album leest u hier na. Op het einde van 2023 besloot het Prava Kollektiv samen met Amor Fati om een ganse set platen uit te brengen, waarvan deze vinyl dus mijn nummer één is geworden dit jaar. U leest het goed, nog voor de nieuwe Blut Aus Nord in de eindlijst. Niets mis met uw ogen (voor zover ik kan zien). Twee nummers, goed voor 44 minuten ascese. Let’s go.
Tegenwoordig laat ik dit soort epen over aan collega’s. De woorden zijn op. Bij Arkhtinn is er echter geen ontkomen aan. Ook nu weer manifesteert het zich als een cataclysmische kracht binnen het blackmetalgenre, waarbij jij en ik worden gedoopt in een supersonische storm van diepe duisternis en etherische atmosferen. De drang om dit wezen kenbaar te maken aan de wereld neemt het weer over van de uitputting. Arkhtinn, enigmatisch en eigenzinnig, stilaan berucht om zijn esoterische en avant-garde benadering, slaat opnieuw conventies neer (bestaan ze nog?) en levert een album af dat de grenzen van traditionele black metal overstijgt, dat de grenzen vastneemt en vernietigt. Het moet verteld worden. Ik val in herhaling.
De titel zelf, 三度目の災害 (“Derde Ramp”), is een apocalyptische reis door de aftakeling van de geest. Het album staat bol van de dissonante melodieën, spookachtige ambient en meedogenloze tremolo black metal-furie, onwezenlijk sterk verweven, copulerend als donkere karmatische tweelingszielen in een oneindige bubbel. Het is een odyssee die de luisteraar uitdaagt om in de afgrond te duiken en de existentiële leegte onder ogen te zien. Alle gemis en onvervuld verlangen.
Een afdaling in waanzin, een auditieve verkenning van de desolatie die volgt in de nasleep van een catastrofe. Deze opmerking las ik ergens op het net en het vat de essentie van de horizon van Arkhtinn samen, van dit ganse album, waarbij elke passage aanvoelt als een hoofdstuk in een surreëel verhaal dat de grenzen van conventionele songstructuren steeds verder laat vervagen. Tot er niets meer van overblijft. Het openingsnummer, Emanations from the Nihil, een poort naar de afgrond, een sensuele sirene met dissonante gitaarriffs en dreunende drumpatronen, creëert een onheilspellende sfeer en dompelt je als luisteraar onder in niets dan dreigende chaos. Het is een oproep die de toon zet voor de tumultueuze transformatie die volgt. Doorzetten blijft de boodschap.
Chaos en schoonheid, het is een terugkerend thema doorheen het hele album, waardoor je als luisteraar voortdurend in een staat van spanning verkeert. Emotionele getijen, synths en black, contrasten alom. Extreem gemengde gevoelens in een productief hoogstaande mix. Dit was 2023. En tegelijktijd de deur naar 2024.
Score:
91/100
Label:
Amor Fati, 2023
Tracklisting:
1. 一番
2. 二番
Line-up:
- Anoniem
Links: