Arena – The Seventh Degree of Separation
Verglas, 2011
Het heeft even geduurd, maar we mogen gelukkig concluderen dat Arena nog bestaat en zich na wat bijna als een eeuwigheid heeft gevoeld springlevend terugmeldt met een nieuwe studioplaat. Zanger Rob Sowden heeft plaats moeten maken voor nieuweling Paul Manzi, die we nog kennen van Oliver Wakeman’s begeleidingsband. Voor Arena betekent dit dat we qua vocalen teruggaan naar het wat meer diverse geluid wat we nog kennen uit de dagen met Paul Wrightson.
Zo lang uitgesponnen en gecompliceerd als het uit 2005 stammende Pepper’s Ghost was, zo toegankelijk en behapbaar is The Seventh Degree of Separation. Met uitzondering van het ruim zeven minuten durende Catching the Bullet komt geen enkel nummer boven de viereneenhalve minuut speeltijd, en daarmee is dit een behoorlijk toegankelijke en vooral afwisselende plaat geworden. Manzi mag de plaat a capella openen voordat The Great Escape echt losbarst, en voelt zich hoorbaar goed op zijn plek. Wat verder direct opvalt is dat deze nieuwe plaat voor Arena-begrippen stukken eenvoudiger en meer heavy klinkt dan veel voorgaand werk. De band lijkt wat meer richting metal te hellen dan voorheen, en de ongehoorde heftigheid en directheid van het materiaal is een verademing, waarbij een song als Echoes of the Fall een goede indicatie is van hoe stevig de band kan klinken.
Natuurlijk is er echter ook ruimte voor wat kalmer werk waarbij het zoals altijd Clive Nolan en John Mitchell zijn die de meest prachtige keyboard- en gitaarpartijen door de songs verweven. Songs als One Last Au Revoir of Bed of Nails zijn in dat opzicht zo typisch Arena dat ze met gemak thuis hadden kunnen horen op een plaat als The Visitor, en hoewel Sowden absoluut geen slechte zanger is, heeft Manzi veel meer een stemgeluid wat bij de Engelse progband hoort.
The Seventh Degree of Separation is een prachtplaat geworden die misschien even moet bezinken. De wat directere aanpak en de felheid waarmee de band te werk gaat is verfrissend, maar roept bij menigeen vast vraagtekens op tijdens de eerste luisterbeurt. Aan het eind van de dag is dit echter een absoluut typisch Arena-album geworden, en het doet me deugd dat de band zich na zes lange jaren zo sterk terug in de markt weet te zetten. Welkom terug, heren.
Tracklisting:
- The Great Escape
- Rapture
- One Last Au Revoir
- The Ghost Walks
- Thief Of Souls
- Close Your Eyes
- Echoes Of The Fall
- Bed Of Nails
- What If?
- Trebuchet
- Burning Down
- Catching The Bullet
- The Tinder Box
Line-up:
- Paul Manzi – zang
- Clive Nolan – keyboards
- John Mitchell – gitaar
- John Jowitt – bas
- Mick Pointer – drums
Links: