Amorphis – Eclipse
2006, Nuclear Blast
Redactieleden, vrienden, familie, buren, collega’s, klasgenoten, kennissen, mijn huis- en tandarts, leraren en zelfs mijn rij-instructeur hebben de oren van mijn kop gezeurd: “Lijkt de nieuwe Amorphis weer een beetje op het oude werk“. Persoonlijk kan ik beiden waarderen, Am Universum is hier net zo grijsgedraaid als The Karelian Isthmus.
Laten we maar met het belangrijkste punt van Eclipse beginnen; het vertrek van Pasi. Pasi Koskinen die sinds Elegy bij de band zat heeft de band verlaten. Juist Pasi’s cleane stem kenmerkte het “softer” worden van Amorphis.
Tomi Joutsen is zijn vervanger, een man die veel dynamischer zingt dan zijn voorganger. Pasi‘s zang was af en toe te eenzijdig, waardoor albums na een tijdje snel sleur konden worden. Tomi brengt een veelzijdig geluid naar de band, iets waar Amorphis aan toe was! Er wordt weer gegrunt en Tomi haalt ook een rauwer geluid uit zijn stem.
Opvallend is dat er weer meer folk invloeden in zitten en het materiaal klink weer rauw. Toch blijft de boventoon van Amorphis symfonisch. Eclipse is een echte groeiplaat en grijpt je pas vast na een flink aantal luisterbeurten. Alle nummers zitten dan ook prima in elkaar. Deze cd kun je 3 keer achter elkaar afspelen en hij wordt nog steeds geen sleur.
Dit album is half een concept album en dat betekent dat alle nummers meer op elkaar afgestemd zijn. Hierdoor staan er geen echte uitschieters op. Elegy eindigde bijvoorbeeld met een akoestisch nummer. Het had het album erg goed gedaan als er meer op geëxperimenteerd werd. Een gemiste kans dus voor Amorphis. Want als geen enkel nummer iets speciaals heeft ten opzichte van de rest van de nummers blijft een album ook niet lang boeiend.
De productie Is ook rauwer dan op de voorgaande 2 albums. Daarnaast klinkt de cd ook veel puurder en eerlijker. Dat in tegenstelling tot Am Universum, daar lag de productie er teveel bovenop.
Om terug te komen op de vraag of Eclipse weer klinkt als de oude Amorphis albums. Het is een mix van oude en nieuwe elementen geworden. Een mix die te plaatsen is tussen Elegy en Tuonela. Helaas zijn de nummers van dit album te standaard qua opbouw. Was er meer geëxperimenteerd dan was deze cd bijna net zo meesterlijk geweest als het gelijknamige nummer van Pink Floyd
Tracklist:
Two Moons- House Of Sleep
- Leaves Scar
- Born From Fire
- Under A Soil And Black Stone
- Perkele (The God Of Fire)
- The Smoke
- Same Flesh
- Brother Moon
- Empty Opening
Line-up:
- Tomi Joutsen – Vocals
- Tomi Koivusaari – Guitar
- Esa Holopainen – Guitar
- Niclas Etelävuori – Bass
- Santeri Kallio – Keyboards
- Jan Rechberger – Drums
Links: