Amelnakru – Monomania
Depressive Illusions Records, 2011
Cassettebandjes, ze bestaan nog. Misschien kun je er je polsen mee doorrijgen of je er aan ophangen, ik weet het niet, maar dat zou wel verklaren waarom ze in depressieve black metal-middens erg in zijn. Een andere reden kan misschien ook zijn dat de kwaliteit van de muziek die ze bevat dermate slecht is dat een cd te hoog gegrepen is. Het kan, want iemand die op een behoorlijke manier muziek weet te maken heeft een reden om zich niet meteen van kant te willen maken.
Amernakru dus, uit Irak. Het is een eenmansproject met beperkte middelen, al heeft Taarma uit Afganistan al bewezen dat het niet automatisch hoeft te betekenen dat alle materiaal dan verticaal geklasseerd hoeft te worden. In dit geval is het wat dubbel. Amateuristisch klinken is niet altijd bevorderlijk voor de sfeer, je moet ook bij deze EP niet al te nuchter zijn om je in te leven in de muziek. Een pulserend en repetitief drumpatroon op een tapijt van hoge snaren, het antoniem van drone zeg maar, met krassende vocalen. Negen minuten en nog wat duurt het. Daarna moeten we de schuilkelder in na de sirene en krijg je mortieraanvallen te verwerken, geweerschoten en een inslag. Wat volgt is minimale US black metal in uiterst depressieve stijl. De hoge tonen keren terug en bezorgen de luisteraar toch de nodige pijnscheuten. Onverschillig blijven is dus geen optie bij deze zinderingen. Het afsluitende nummer is dan weer een waas van distortion met vage geluiden, die eindigen met een melodietje uit een muziekdoosje.
Voer voor pure depressivo metalheads, dit Monomania, die niet kijken op minderwaardige producties maar puur voor de beoogde sfeer gaan. En ja, zo lopen er ook een paar rond.
Tracklisting:
-
Monomania
- An Heir To Nonsense
- A Throne Of Thorns
- A Dying Thought Of A Dead Corpse
Line-up:
- Lord Erragal
Links: