Alfa Obscura – Plutonian Shores
Adversum, 2012
Alfa Obscura is het kindje van heer Bjeima, een Noorse obscuriteit die al wat andere avant-garde en black metal varianten op zijn naam heeft staan. Met dit project doet hij er nog ééntje bovenop en Plutonian Shores is dan ook meteen zijn debuutplaat. Avant-garde black metal, maarja, dat kan gaan van moderne folk tot Darkspace. Even aan de tand voelen…
Met Intense Departure wordt het meteen duidelijk dat dit werkje de onzuivere en drukke kant opduikt. Bjeima vangt krachtig aan met een stevige basis en meteen valt die typische mix van oude Watain en Deathspell Omega in de gitaarpartijen op. Niet dat het dat niveau bereikt, maar de mysterieuze noten klinken wel door in het muzikale spel. Vocaal balanceert de man dan van kanten Satanic Warmaster naar iets holle Shining-zanglijnen en op geregeld wat momenten naar erg experimentele clean vocals die wat meer in de richting klinken van zijn andere avant-garde project Yurei (dat overigens erg goed klinkt!).
Jammer dat die basissound ook amper verdwijnt bij dit Alfa Obscura. Goed, je kan zeggen dat er een structuur in weerklinkt van 1349, maar het stoort wel wat dat telkens die notenpartijen terugklinken, zo verliest het heel wat van zijn authentieke waarde. Leuke afwisselstukken zijn dan het slepende Hell Rethroned, met een zoemende baslijn die het geheel wat doet klinken als Life Eternal van Mayhem, maar dan meer in een Shining-jasje. Een andere variant die ook de kop opsteekt is het rollende karakter van Satyricon, misschien met het punky karakter van de nieuwste Darkthrone in songs als Den Siste Reise.
Een hele doos vol referenties die je kan traceren binnen deze muziek, maar voor mezelf blijft Alfa Obscura te fel terugvallen op bepaalde notenpartijen en staat de avant-garde-insteek binnen dit geheel nog lang niet op punt. Dat heb je met dit soort muziek, het staat je aan of je weet er nog geen blijf mee. Afwisseling is er al, maar het geluid is erg dof en dat komt zeker niet elke passage ten goede, vooral niet als plots de gitaar wat technischer en progressiever uit de hoek komt als enkele minuten ervoor. Bjeirma krijgt me mee met de rauwe kant van dit project en enkele melancholische passages, maar de optelsom lijkt niet te kloppen. Een project dat als het groeit in het oog moet gehouden worden, maar nu roeit Bjeirma duidelijk niet ver genoeg met de riemen die hij heeft.
Tracklisting:
- Waves From The Plutonian Shores
- Intense Departure
- Mistress Viper
- Hell Rethroned
- The Weaver
- Benighted Hierophants
- Stalkers of The Black Stars
- The Antagonist I
- The Demon’s On The Horn
- Den Siste Reise
Line-up:
- Bjeima – Alles
Links: