Alcest – Spiritual Instinct

Ik ken deze Franse post-blackmetallers sinds hun album Les Voyages De L’Âme, maar beter nog van hun vorige plaat uit 2016, Kodama. Vanop deze plaat onthou ik vooral het erg sterke, gevoelige Je Suis D’Ailleurs, waarbij vooral de zanglijnen mijn haren deden omhoogkomen en dit geldt voor zowel de cleane als de doorleefde screams. Via Nuclear Blast Records komt nu de nieuwe, Spiritual Instinct. De vorige platen werden nog uitgebracht door Prophecy Productions. Opnieuw ligt er veertig minuten muziek op je te wachten verdeeld over zes nummers waarvan twee je al bekend in de oren zouden moeten klinken. Voor Protection, met een dansende deerne aan en in het water, en Sapphire, met een band in vol ornaat, werden immers reeds videoclips gelanceerd.

Wanneer de plaat opent met het nummer Les Jardins De Minuit en alzo met een trage, snorrende bas, een scherpere leadlijn en een eerder drijvende cleane zangpartij, denk je, het gaat een wat bevalliger, contemplatief plaatje worden. Maar niks is minder waar! Er komt een blast, een hemels melodieus gitaarthema dat gelukkig op het einde nog eens lekker wordt uitgesponnen en vervolgens de typische Neige-vocalen, man man! Erg sterk openingsnummer, goed doordacht, niet te complexe structuur, gelaagd qua vocalen en qua gitaarpartijen en ook weer die geile, snorrende bas, heerlijk toch! Protection is zo niet een nog vetter nummer! Luister eens naar die ogenschijnlijk eenvoudige openingsriff, de drumpartijen van Winterhalter zijn daar sturend, traag maar moddervet eronder geboetseerd. Hop een klein blastje wanneer een nieuw thema gespeeld wordt. En met uiterste gemak en alsof het geen enkele moeite kost, worden de magistrale riffs aan elkaar geplakt en gebonden.

Sapphire is dan weer een nummer dat me wat laat terugdenken aan de vorige plaat. De reden daartoe zijn de zangpartijen, doet me wat terug voelen en terug mijmeren naar het eerder genoemde fantastische Je Suis D’Ailleurs. Ook het negen minuten durende L’Île Des Morts is een verwijzing naar het oudere werk waarbij vooral aandacht wordt geschonken aan breed uitgesmeerde gitaargerichte verfpartijen. Ze vergeten echter ook hier niet de basgitaar in zijn elegantie en stevigheid perfect in te zetten als ondersteuning van de wat ielere gitaarpartijen. De drum wandelt hier, weliswaar gedecideerd, een eigen route en dus een eigen weg. Nochtans lijkt geen enkel instrument hierdoor van de wijs te raken, knap werk.

En moest het ooit nodig zijn, het eerder filmische Le Miroir zou niet misstaan als de soundtrack van één of andere illustere documentaire of kortfilm. Eindigen doen ze met de titeltrack, Spiritual Instinct, dat al walsend start om vervolgens in de armen te vallen van een dromerige, zweverige collectie warme vocalen. Juist die collectie vocalen heeft op een bepaald moment iets mantra-achtigs, het repetitieve karakter werkt bezwerend.

Ja wat moet je dan hiervan denken? Awel, heel eenvoudig. Post-black metal, uit het brein ontsproten van Alcest, is een aparte kunstvorm te noemen. Ik ken op heden geen enkele band die in staat is binnen dit genre, dit niveau te bereiken. Er is geen enkele band die in staat is hoger te reiken, verder te springen of sneller te lopen dan deze Fransen. Petje af!

Score:

90/100

Label:

Nuclear Blast, 2019

Tracklisting:

  1. Les Jardins De Minuit
  2. Protection
  3. Sapphire
  4. L’ Île Des Morts
  5. Le Miroir
  6. Spiritual Instinct

Line-up:

  • Neige – gitaar, bas, keyboard, zang
  • Winterhalter – drum

Links: