Agalloch – The Serpent & The Sphere
Profound Lore Records, 2014
Het laatste album van Agalloch ligt ondertussen alweer vier jaar achter ons en kon destijds rekenen op aardig wat positieve kritieken. Nu is het met The Serpent & The Sphere dan eindelijk tijd voor album nummer vijf. De verwachtingen zijn hoog gespannen maar kunnen de heren deze ook inlossen?
Het album start met Birth And Death Of The Pillars Of Creation voorzichtig, maar wel gelijk met een vrij lange track. Langzaam opbouwende cleane akkoorden voordat het losbarst in een overwegend folk-achtige track met het geluid wat ze op bijvoorbeeld The Mantle al lieten horen, die eigenlijk geleidelijk overvloeit in (Serpents Caput) voordat het meer heftigere The Astral Dialogue losbarst. Hier meer uptempo en black-georiënteerde stukken net zoals de zang die nagenoeg over het hele album uit een scream bestaat. Samen met Dark Matter Gods en Celestial Effigy vormt dit een soort middendeel waar de nadruk op de wat stevigere stukken ligt en er gestrooid wordt met harmonische gitaarpartijen die vooral op het zeer makkelijk in het gehoor liggende Celestial Effigy de boventoon voeren.
Als dit gedeelte afgesloten is gaan we via de akoestische instrumentale track Cor Serpentis (The Sphere) door naar het afsluitende stuk van het album, dat begint met Vales Beyond Dimension, een nummer dat het meest richting stevige post-rock/doom neigt en waar nog wel wat black-invloeden in terug te vinden zijn. Met het instrumentale Plateau Of The Ages zijn deze invloeden er allemaal wel uit en is het overwegend post-rock dat de klok slaat. Ook dit gedeelte wordt weer afgesloten met een kort instrumentaal stuk, (Serpens Clauda) waarna het kleine uur dat deze plaat duurt voorbij is.
Natuurlijk ligt het niveau van de muziek wederom hoog, is de productie netjes gedaan en komen alle details goed uit. Dat is iets waar we niet aan hoeven te twijfelen. Wat mij voornamelijk opviel, was dat ik niet alle elementen van het album evenzeer kon waarderen en de onderlinge samenhang wat miste. Nu lijkt dat voornamelijk opzet (kijk maar naar de titel), maar voor mij pakt het iets minder geslaagd uit. Het drieluik in het midden pakt wat mij betreft het spannendste uit, waar het tegen het einde teveel inzakt. Nu zullen de meeste fans waarschijnlijk wel tevreden zijn en dit direct in de jaarlijst zetten, ik ben er voorlopig nog niet zo van onder de indruk.
Tracklisting:
- Birth And Death Of The Pillars Of Creation
- (Serpens Caput)
- The Astral Dialogue
- Dark Matter Gods
- Celestial Effigy
- Cor Serpentis (The Sphere)
- Vales Beyond Dimension
- Plateau Of The Ages
- (Serpens Cauda)
Line-up:
- Don Anderson – Piano, Gitaar, Zang
- John Haughm – Zang, Gitaar, Drum
- Jason William Walton – Bas
- Aesop Dekker – Drum
Links: