Album nummer vier voor Ade, een band die ruchtbaarheid kreeg dankzij Nile-drummer George Kollias en één van mijn collega’s die het album Spartacus van deze band in 2013 voorzag van een geile review. Ade is Italiaans en speelt Romeins aandoende death metal, zoals Ex Deo, zoals landgenoten Hour of Penance (soms) op Cast the First Stone, zoals Lost Souls op zijn laatste plaat. De band is het geesteskind van Fabio Palazzola, die ook nu weer de ganse line-up gewijzigd heeft voor de opnames van Rise of the Empire. Bindingsangst? Wie weet. Hij had volgens mij wel beter een andere hoesontwerper genomen, dat weet ik zeker (niet voor het eerst trouwens).
Goed, er is ook muziek. Met veel Romeins aandoende klanken die een dik tweeduizend jaar oude setting moeten creëren op de achtergrond, raast en blaast de drukke death metal doorheen je speakers. Strakgetrokken, met een heerlijk staccato gitaargeluid (je moet er voor zijn natuurlijk) en veel digitale opsmuk. Wie langer dan gemiddeld bleef hangen in zijn geschiedenisboeken op de middelbare school, zal wellicht de teksten induiken van deze plaat. Teksten die vrij verstaanbaar gebracht worden door de frontman van Ade, ook al brengt hij daarmee de brutaliteit in gevaar. Het is namelijk allemaal wat aan de kunstmatige kant, omwille van het feit dat er op twee gedachten gehinkt wordt. Enerzijds inhoud, anderzijds vorm. Vooral de brug tussen de twee is soms wat matig. Het snedige gitaarwerk klinkt best aanstekelijk, maar enkel wanneer de voorman zijn bek houdt. Het vocale werk is dan weer beperkt omwille van de neiging om verstaanbaar te willen zijn. En tussendoor ook nog eens vrij abrupt neergeploft Romeins/Midden-Oosters aandoende symfonische sfeergeluiden… Het komt niet altijd even goed over. Soms komt het allemaal prima samen en weet Ade alles eruit te puren wat erin zit, zoals dat tijdens The Gallic Hourglass of Ptolemy Has to Fall. Dat niveau wordt echter niet aangehouden.
Goed voor een nummer of drie/vier, een gans album is wat veel. Wanneer je echter een zogenaamde meerwaardezoeker bent en niet vanonder de indruk uit kunt dat dit Ade een topper is die wel degelijk vorm en inhoud kan verbinden tot een groter geheel, houd je dan vooral niet in om te zeggen dat ik me moet beperken tot het reviewen van de nieuwe Poppy.
Score:
75/100
Label:
Extreme Metal Music, 2019
Tracklisting:
- Forge the Myth
- Empire
- The Gallic Hourglass
- Chains of Alesia
- Once the Die Is Cast
- Gold Roots of War
- Ptolemy Has to Fall
- Suppress the Riot
- Veni Vidi Vici
- The Blithe Ignorance
- Imperator
Line-up:
- Fabivs – Gitaar
- Cornelivs – Bas
- Decivs – Drums
- Nerva – Gitaar
- Diocletianvs – Keel
Links: