Aborym – Dirty
Agonia Records, 2013
Moeilijke opgave. Aborym‘s laatste – Psychogrotesque – werd geen succes, achteraf bekeken. Bij mij wel (al heb ik het net iets te veel punten gegeven), bij de gedistingeerde metalgemeenschap niet meteen. “Te gekunsteld”, “de drang naar anders willen zijn is te groot”, “de angst voor herhaling is te groot”, de meest gehoorde commentaren. Kan best. Aborym is net als de grote leiders niet daar om sympathiek bevonden te worden, dat maakt de band in mijn ogen deels de moeite. Het andere deel komt uit hun product. Ook nu weer. Het begint met de hoes. Geniaal geel. En smerig. Dirty, met één r.
Psychogrotesque was een labyrint, vol intervallen en onherbergzame psychische excentriciteit. Dirty is veel meer “in your face”. Het stuift voorbij de limieten van de metal, de aardse en menselijke gehoorgrenzen. De trance is volledig terug, zonder inleving word je langdurig meegesleurd in net navolgbare industriële maalstromen. De verkapte Aborym werd grotendeels achterwege gelaten, nu zijn het stuwende composities als instabiele wormgaten waar je gewillig in mee glijdt. Aggrotech en ritmische noise zorgen voor een abrasieve ondergrond waarop metalcreaties vervaardigd worden. Het voelt soms cyberachtig aan, met een menselijke cloaca waaruit Mindless Self Indulgence-gefliptheid voortspruit, zoals in het refrein van Irreversible Crisis en in de seksuele geluiden op Raped by Daddy. Persoonlijk ben ik wel te vinden voor deze vooruitstrevende sound die het geeneens slecht zou doen in de vroege uren op een cybergoth-party. Ook doorheen de koptelefoon is het een haast astrale ervaring dankzij de overdaad aan elektronische impulsen en explosieve metalversnellingen.
Bijkomende bonussen zijn er te winnen bij het inhaken op de catchy frasen, de besmettelijke jazzy “laat het allemaal maar los”-intermezzi (I Don’t Know) en de verborgen gitaar- en synthsolo’s. Dirty is een compacter album dan zijn voorganger dat rechtlijniger aanvoelt, het is echter aan de luisteraar om de vertakkingen te ontdekken, zowel inhoudelijk als vormelijk. Het is dan ook aan te raden om deze plaat in verschillende gemoedstoestanden te beluisteren, al dan niet met behulp van zowel vermoeidheid als opgewondenheid. U kunt een hulplijn inroepen bij uw lokale dealer.
Nog even meedelen dat er ook een versie van Dirty bestaat met een extra schijf vol covers en onuitgebracht materiaal, onder andere met een Iron Maiden-, Pink Floyd– en Nine Inch Nails-cover. Die was helaas niet voorhanden voor de review.
Tracklisting:
- Irreversible Crisis
- Across the Universe
- Dirty
- Bleedthrough
- Raped by Daddy
- I Don’t Know
- The Factory of Death
- Helter Skelter Youth
- Face the Reptile
- The Day the Sun Stopped Shining
Line-up:
- Malfeitor Fabban – Bass, Keyboards, Vocals
- Faust – Drums
- Paolo Pieri – Guitars, Keyboards, Programming
Links: