In 2017 kwam van deze Duitsers de EP In Asche uit. Nu ligt het eerste volledige album voor me. Vier nummers telt deze plaat, allemaal voorzien van een duidelijke titel. Het album klokt af op om en bij de 30 minuten. Abkehr heeft tevens één van de vetste logo’s die ik recentelijk zag, ook het artwork is ijskoud en foerte smerig. Dat belooft! Duitse black metal gaat er normaal altijd wel in als zoete koek, denk maar aan bands als Agrypnie, Nagelfar, Endstille en consorten. In 2017 werd door collega redacteur Wouter de band nog beschreven als een mix van Burzum met een dissonant sausje Mayhem.
Het belooft een donkere en smerige trip doorheen de hellekrochten te worden als je de eerste noten aanhoort. Het is alsof je op een urbextrip verloren bent gelopen in een oud, versleten en vervallen psychiatrisch hospitaal. Wanneer je binnenstapt, word je direct bevangen door de angst en onrust, die de patiënten die daar decades geleden verbleven, ook dagelijks moeten gevoeld hebben. Je komt op plaatsen waar de verf van de muur bladert en het behangpapier voorzien is van vunzige geschriften of met bloed en fecaliën gecreëerde, eigenaardige symbolen.
Er wordt vrank en vrij, vrolijk en blij, stevig losgebeukt. Ook is er tijd voor een contemplatief moment in een donkere hoek van het gebouw middels midtempo partijen die zo gestoord zijn alsof een lobotomie wordt uitgevoerd met de roestige breinaald van je al lang overleden grootmoeder. Het amalgaam aan duistere instrumentele klanken wordt voorzien van vocalen die nog best te vergelijken zijn met patiënten die zo hysterisch krijsen dat ze toch wel een spuitje in de poep verdienen. Het klinkt dan ook allemaal vrij snel als muziek in mijn oren.
Vette plaat! Voor de smerigste der smerigen op deze aardkloot, het beluisteren en dan ook het aanschaffen waardig.
Score:
85/100
Label:
Acid Tears Records, 2019
Tracklisting:
- I
- II
- III
- IV
Line-up:
- H. – drum
- Raash – gitaar, bas, zang
Links: