Yngwie J. Malmsteen’s Rising Force – Spellbound
Rising Force Records, 2012
Kijk aan. Een nieuw album van gitaarmasturbant Yngwie Malmsteen. De Zweed die op piepjonge leeftijd furore maakte met Alcatrazz en sinds het midden van de jaren ’80 van de vorige eeuw een in beginsel succesvolle solocarrière heeft opgebouwd. De Zweed die door sommigen, niet geheel onterecht, wordt gekarakteriseerd als een ‘Richie Blackmore on speed’. De beste man schijnt een ego te hebben waar je U tegen zegt en afgaand op de platen die Malmsteen uitbrengt kan je daar alles bij voorstellen. Hele albums die voornamelijk in het teken staan van het zoveel mogelijk noten binnen de beschikbare speeltijd proppen. Knap is het zeker, maar het verveelt na een nummer of twee al. Malmsteen is om die reden dan ook even geliefd als gehaat.
Het nieuwe album Spellbound doet dan ook niet veel onder voor zijn voorgaande werkjes. Het is wederom voornamelijk een instrumentale shredpartij waarbij de ritmesectie en toetsen slechts dienen als spotlicht voor de meester zelf. Voor het gemak heeft Yngwie dan ook die instrumenten zelf maar ingespeeld. Zo avontuurlijk als zijn gitaarpartijen, zo fantasieloos zijn ‘s mans strapatsen op het overige instrumentarium. Slechts drie van de dertien nummers bevatten vocalen, helaas van Yngwie zelf. In het verleden heeft hij toch aanzienlijk betere zangers weten te strikken om tussen zijn solospots wat vocale afwisseling te verstrekken. Ach, het zal de liefhebber een worst zijn. Hij krijgt wat ‘ie wil. Neoklassieke gitaarmetal met veel nootjes. Precies als op zo’n beetje alles dat Malmsteen tot op heden heeft uitgebracht.
Tracklisting:
- Spellbound
- High Compression Fugue
- Let Sleeping Dog Lie
- Repent
- Majestic 12 Suite 1, 2 & 3
- Electric Duet
- Nasca Lines
- Poisoned Minds
- God Of War
- Iron Blues
- Turbo Amadeus
- From A Thousand Cuts
- Requiem For The Lost Souls
Line-up:
- Yngwie J. Malmsteen – gitaar, bas, zang, toetsen
Links: