Neal Schön – The Calling
Frontiers Records, 2012
Neal Schön. In het dagelijks leven poenschepper bij Journey gebruikt zijn solo-platen om te laten horen dat hij meer kan dan de gelikte AOR-gitarist uithangen. Op een album als Piranha Blues gaf hij bijvoorbeeld een aardige inkijk in zijn blues-invloeden. The Calling laat zich niet zo makkelijk in een hokje plaatsen. Ja, het is instrumentaal (gelukkig maar, zingen kan hij niet), maar op zijn nieuwste werkje laat hij zich van zijn veelzijdige kant zien.
Een stukje blues, een schepje fusion, gedoseerd gefreak, maar vooral veel lekkere riffs schudt Schön uit zijn mouw. Dat hij lid is van een van de populairste (in Amerika dan) melodieuze rockbands wordt duidelijk in de gevoelige ballads die zeker ook op The Calling zijn terug te vinden. Aardig is de hernieuwde samenwerking met ex-Journey-drummer Steve Smith. In tegenstelling tot de huidige Journey-drummer Deen Castronovo heeft Smith een vloeiender stijl dat mijns inziens beter past bij het soepele gitaarspel van Schön.
Een grote markt zal Schön met The Calling natuurlijk niet aanboren. Instrumentale albums zijn al jaren lang passé. Journey-liefhebbers zullen te weinig ingrediënten op deze plaat aantreffen die hen zullen aanspreken. The Calling is dan ook een lekker ongegeneerde muzikanten-plaat die Neal vooral voor zich zelf zal hebben gemaakt om zijn creatieve ei kwijt te raken.
Tracklisting:
- The Calling
- Carnival Jazz
- Six String Waltz
- Irish Field
- Back Smash
- Fifty Six (56)
- True Emotion
- Tumbleweeds
- Primal Surge
- Blue Rainbow Sky
- Transonic Funk
- Song of the Wind II
Line-up:
- Neal Schön – gitaar, bas
- Steve Smith – drums
- Jan Hammer – toetsen
Links: