Zelfhaat – Van Jammerklacht En Wanhoopsgeschrij
Rotting Grave Distributions, 2011
Eerlijk is eerlijk, de meeste releases van het Nederlandse Rotting Grave die ik ooit hoorde gingen niet veel verder dan “aardig”. Maar als je de demo van Zelfhaat als officiële release uitbrengt dan ben je in mijn ogen goed bezig. Het zal wel niet cult genoeg zijn voor velen, maar dit gezelschap leverde met Van Jammerklacht En Wanhoopsgeschrij een sterk staaltje haatdragende black af. Het moge gezegd zijn.
Natuurlijk denk je aan een ondermaats presterende huilend en jankend stel pubers met PMS wanneer ze depressieve black metal brengen, in het Nederlands dan nog. Je vergist je. Dit album staat bol van de agressie en van het venijn. Geen passieve toestanden dus, maar ijzig sloom gesluimer in combinatie met akelige uptempo-stukken. En ja, het is absoluut niet strak (ondanks de industrieel aandoende percussie, Herr AIDS, ik kijk naar jou) of verfijnd, maar het wasemt walgelijke sfeer uit. Ik moet zelfs denken aan Bloodline, zelfs aan het betere werk van Xasthur, al is dat nog net een touwladder of twee te hoog gegrepen.
Er zijn mensen die het “depressieve” genre stilaan afgezworen hebben omdat het te theatraal en emo klinkt, een slappe Burzum-hap. Zelfhaat kan die mensen heel misschien opnieuw verleiden. Het is gewoon een sterk album vol mottige black metal die depressief is van aard, zonder daar net het hoofddoel van te maken. Dus haast je en krijg één van de 500 exemplaren te pakken.
Tracklisting:
- Introspectie
- Altijd Lijden
- Beklagenswaardig Bestaan
- Dodenakker
- Levensverachting
- Zielepijn
- Vaarwel
Line-up:
- P – Bass, vocals
- F – Vocals, piano
- Herr AIDS – Guitars, bass, drums, keyboard, effects, samples
Links: