Melancholie – Winterkronieken

Melancholie werd in 2009 opgericht door de heer van Rumund, die naast Melancholie nog actief is in een hele trits andere bands. Je kent vast wel Alburnum of Faceless Entity. Dit Winterkronieken is plaat nummer zes. In 2022 werd nog The Blade Which Cuts The Roots Has Two Sides uitgebracht. Die plaat kwam via het Nederlandse Chronos Defied. Nu komt de nieuwste via het gerenommeerde Naturmacht Productions uit Duitsland.

De hoes van dit nieuwste album wordt opgefleurd met winterbeelden. Ik kan me echter niet direct meer voor de geest halen wanneer in onze contreien zo een laagje sneeuw is blijven liggen. Althans toch niet in mijn tuin. Het brengt echter wel de juiste sfeer naar boven, zo’n paar winterbeelden, zeker wanneer je op zoek bent naar de diepste emoties die loskomen in de winter van je leven. Hiertoe heeft dit Melancholie zes nummers gemaakt. De tranen die intussen over je wangen rollen zullen snel bevriezen door de tristesse van het leven en de composities, ze blijven vermoedelijk als kleine ijspegels achter.

Aan de titels van de vorige albums en nummers zie ik dat het individu van Rumund wat twijfels tussen Engels en Nederlands om zijn emoties de vrije loop te laten. Op deze plaat wordt de moedertaal gebruikt en dat vind ik voor dit type van releases toch vaak de beste keuze. Verder lees ik dat een nummer als Vervlogen Met De Zwavelrook losjes voortborduurt op het sprookje “Het meisje met de zwavelstokjes” en dat het afsluitende 25 minuten durende Winterkronieken een verbinding is tussen verschillende demonummers die werden heropgenomen en aan elkaar werden gelijmd. Na een bijzonder heldere maar sterk binnenkomende pianopartijen opent het album zich pas echt.

De Treurwilg brengt je lang uitgesponnen melancholische, dramatische partijen die heerlijk krasserig gepresenteerd worden en worden opsmukt met monotoon dreunende drumpartijen en schurende vocalen. Vergeet echter ook niet te luisteren naar de cleane lijnen die als nieuwe verse sneeuwvlokken tussen de meanderende partijen, tussen de takken zonder bladeren van de treurwilg, zich een weg blijven zoeken. Dartel pianospel kondigt Vervlogen Met De Zwavelrook aan. Het opent brutaal en bijzonder krachtig met een allesvernietigende blastpartij die een toch wel breekbare melodie in stand tracht te houden. Heerlijk ook hoe kouwelijk de bas doorheen het winterlandschap staat en tracht warmte af te leveren aan het meisje dat binnen luttele ogenblikken toch wel haar laatste adem zal weten uitblazen. Elegie is de ideale brug naar de afsluiter. Het is een palet van volle heldere keelklanken. Heerlijk hoe die huilende twinleads Winterkronieken de juiste temperatuur meegeven. Het is inderdaad een nummer dat als één geheel voelt bestaande uit verschillende hoofdstukken die zich perfect achter elkaar weten lezen.

Heerlijk om zo met je laarzen door de winter van je leven te wandelen. De sneeuw aan de kant te schoppen en de koude, ijle lucht in te ademen. Dit Nederlandse Melancholie heeft met Winterkronieken een epos geschreven om je een leidraad te bezorgen.

Score:

85/100

Label:

Naturmacht Productions, 2025

Tracklisting:

  1. Introductie
  2. De Treurwilg
  3. Intermezzo
  4. Vervlogen Met De Zwavelrook
  5. Elegie
  6. Winterkronieken

Line-up:

  • Robbert van Rumund – Zang, alle instrumenten

Links: