Yellow Eyes – Confusion Gate

Geschreven door op 22-12-2025 om 00:01.

Van te veel zuipen gaat je lever falen en dan krijg je vanzelf gele ogen. Tja, dat is zo. Maar dat klinkt natuurlijk niet erg black metal. De gedachtengang achter de bandnaam van de blackmetalband Yellow Eyes afkomstig uit New York, zal wel anders zijn. Confusion Gate is plaat nummer zeven en ondanks dat is er maar één plaat van deze gozers besproken geweest op onze geliefde webstek. De grote heer Al Foet spuwde ergens in 2014 zijn gal over Hammer Of Night, hij maakte er minder dan 400 woorden aan vuil.

Op deze nieuwste langspeler hebben de broers Skarstrad nog altijd de touwtjes stevig in handen. De Maria en Rekevics vullen de gelederen aan en voor deze plaat werd de saxofoon ingespeelt door de heer Shiroishi. Additionele vocalen werden nog aangeleverd door Natasha Vasilyeva en niemand minder dan Ralph Schmidt (Ultha). De thematiek die de band hanteert kan ik maar moeilijk doorgronden maar volgens mij heeft het iets te maken met het feit dat jij als mens een soort reiziger bent doorheen je eigen leven en dat er op geijkte tijdstippen individuen passeren van een bedenkelijk allooi net als het postuur wat je ziet verschijnen uit de mist op de albumhoes. Is dit juist? Buh, boeit me niet, dat is wat ik ervan maak, noem het gerust dichterlijke vrijheid.

Natuurgeluiden schilderen een landschap doordrenkt van tristesse en desolatie. Het duurt echter niet lang of de bandleden besluiten dit rustige spel te verstoren en gooien er allerlei bijzonder bezwerende eerder meditatieve partijen tegenaan. Het geeft een soort van Cascadiaanse vibe maar ook weer niet helemaal. Want door het gebruik van eerder traditionele instrumenten of partijen krijg je een soort van middeleeuws gedachtegoed dat zich over je uitstrooit. Het geheel heeft net als kantelen op een kasteelmuur ook wat hoeken en kanten en kenmerkt zich ook door de nodige dissonantie. Zeker wanneer er een bevreemdend klokkenspel je aandacht komt vangen. Zo, hebben we even negen minuten de tijd genomen om het bevroren paard te borstelen. Het beest moet toch koud gehad hebben. Voor je het weet bekruipen je gedachten over de Dood en dat is evenmin een licht verteerbaar thema of komt de meester nog eens vanuit de vergeten gang in je oor fluisteren.

Dit om maar te stellen dat de muziek van deze Amerikanen echt wel je aandacht vraagt. Er gebeurt in de vaak erg lange nummers een heleboel en misschien ook net te veel. Dat moet iedereen voor zichzelf uitmaken natuurlijk. De heren brengen gewoon naar voren wat ze aanvoelen en dat maakt deze plaat net ook zo intrigerend en tegelijk vermoeiend. De veelheid aan zaken, de veelheid aan partijen, ritmewisselingen, melodieën het overmand je toch bij momenten. Luister naar I Fear The Master’s Murmur om er een volledig beeld van te krijgen.

Plaat nummer zoveel van de Amerikanen in Yellow Eyes, Confusion Gate brengt me van mijn a propos of ik schrijf beter, “brengt me van de wijs”. De black metal die de band meer dan één uur etaleert laat zich moeilijk capteren, lastig vastpakken. Het is een hele klus om de plaat door te luisteren. Niet omdat het slecht is, nee omdat er een veelheid aan zaken gebeurt en dat is vermoeiend.

Score:

75/100

Label:

Gilead Media, 2025

Tracklisting:

  1. Brush The Frozen Horse
  2. The Thought Of Death
  3. Suspension Moon
  4. i, Nocturne
  5. A Forgotten Corridor
  6. I Fear The Master’s Murmur
  7. ii, Beyond
  8. The Secret Of Black Mud
  9. iii, The Entrance
  10. Confusion Gate

Line-up:

  • Sam Skarstrad – Gitaar
  • Will Skarstrad – Zang, gitaar
  • Alexander De Maria – Bas
  • Mike Rekevics – Drum

Links: