Dwarves – Are Born Again
Sympathy (Suburban), 2011
Als je vijfentwintig jaar lang tegendraads durft te zijn, alles doet wat je niet hoort te doen, altijd je kont tegen de krib gooit en altijd weer datgene doet wat men niet van je verwacht, dan mag je de laatst overgebleven true punkband genoemd worden. De Dwarves komen weer eens met een studio-album. Daar waar je mocht verwachten dat ze dan door zouden ontwikkelen daar waar ze met de laatste twee albums gebleven waren, doen ze dat nu natuurlijk net niet. Ze grijpen terug naar het laatste ware punkalbum dat ze maakten in 2004 en pakken daar de draad weer doodleuk op. Are Born Again is een ode aan de eigen grootheid. Schijt aan de hele wereld, de wedergeboorte van Dwarves is daar!
Ouder en wijzer? Gelukkig niet, ze draaien nog steeds hun hand niet om voor een opstandje. Poedelnaakt op het podium verschijnen, jezelf op het podium tot bloedens toe pijnigen, sex met de dames die voor de hoofdact bedoeld waren, je platen op labels laten verschijnen waar nooit iemand van gehoord heeft, de Dwarves doen het gewoon. Sex, drank, drugs en punk, daar draait het leven van deze gasten om, ook na vijfentwintig jaar nog. En dan maar weer eens een fris klinkend vers werkstuk op een zilveren schijfje afleveren met achttien verse nummers en één oudje. Overigens tellen de Dwarves een groot aantal leden en ex-leden die onder gefingeerde naam meedoen en/of hebben meegedaan. Men weigert aan te geven welke mensen op de nieuwe schijf actief waren, vandaar dat wij de gehele lijst onder deze review publiceren.
Pure, ouderwets klinkende punkrock, per nummer variërend in intentie en snelheid. Goor, geil, humoristisch en scherp, dat is de definitie van de teksten. Geen moderne items deze keer, op het gebruik van wat geluidsfragmenten na. Geen experimenten met rap, core of andere invloeden. Simpele, helder geproduceerde punk. Wacht je op een flinke gitaarsolo of een flinke riedel op het keyboard, dan kan je nog heel lang wachten.
Dit is, zeg maar, het neusje van de punkzalm (niet te verwarren met pink zalm) en een must voor iedere liefhebber, nieuw of van oudsher. Op de vraag van een Amerikaanse interviewer of deze cd, gezien de titel, een nieuw tijdperk voor de band betekent zegt één van de bandleden: “Dan hopelijk een tijdperk waarin we er geld aan verdienen en niet bijleggen.” Op zich denk ik dat het al knap is dat ze het vorige tijdperk hebben overleefd. Letterlijk en figuurlijk. Alhoewel, met zo’n lijst aan meespelers lijkt dat ook weer niet al te moeilijk. Overigens is de schijf ook op vinyl en als deluxe editie met bijgevoegde DVD verkrijgbaar.
Tracklisting:
- The Dwarves Are Still the Best Band Ever
- 15 Minutes
- Stop Me
- Looking Out for Number One
- You’ll Never Take Us Alive
- Bang Up
- We Only Came to Get High
- I Masturbate Me
- It’s a Wonderful Life of Sin
- Happy Birthday Suicide
- Fake ID
- Working Class Hole
- Futyd
- Candy Now
- Do the Hewhocannotbenamed
- Your Girl’s Mom
- Zip Zero
- The Band That Wouldn’t Die
Line-up:
- Blag The Ripper
- Fresh Prince Of Darkness
- Hewhocannotbenamed
- Rex Everything
- Gregory Pecker
- Chip Fracture
- Clint Torres
- Spike Slawson
- Wholley Smokkes
- Sgt. Saltpeter (Dr. of Scatology)
- Vadge Moore
- Sigh Moan
- Eric Generic
- Father Pat O’Phile
- Marky Desade
- Crash Landon
- Julius Seizure
Links: