Hadopelagyal – Haematophoryktos

Geschreven door op 06-10-2025 om 14:20.

Hadopelagyal komt uit Duitsland en is een duo. Ik vraag me af hoe je de bandnaam correct zou moeten uitspreken. Ik struikel ook bijna over de titel van zijn tweede album Haematophoryktos. Man, man wat zou dat allemaal moeten betekenen. In 2022 kwam deze blackmetalband al met Nereidean Seismic End net als vele andere platen uit dat jaar kwam deze niet op mijn draaitafel terecht. Je kan ook niet alles vastnemen, laten draaien en luisteren. Er komt zo veel uit. Nochtans zou je moeten weten dat platen die op een label als Amor Fati productions verschijnen toch wat extra aandacht verdienen. Vaak is dat toch een teken aan de wand.

Als ik wat snuister en lees doorheen de meegezonden informatie ontwaar ik heel wat ingewikkelde zinnen, constructies, thema’s en ik weet niet wat nog. Ik zoek altijd graag snel naar de essentie van iets, dat kan en mag je ook gewoon beroepsmisvorming noemen.  Wanneer het dan gaat om het analyseren van heel wat achtergrondinformatie loop ik wel eens vast, ook bij die Hadopelagyal. Nochtans staat de essentie van deze plaat die toch wel iets met bloed zou te maken moeten hebben, gewoon op het einde. Dit duo maakt gewoon muziek om je te begeleiden naar de afgrond, naar het diepste punt van de oceaan. Niks meer, niks minder.

We duiken dus met graagte samen met deze twee individuen de dieperik in. Swarthseleniasmos is het eerste nummer waarmee we geconfronteerd worden als we steeds verder dieper en dieper de bijna onmetelijke diepte ingezogen. Heerlijk groezelige, gorgelende, kolkende gitaarpartijen met daarnaast een knotterende bas zorgen ervoor dat samen met het vocale klankenpalet de drum weinig meer opties heeft dan stevig door te razen. Het is meteen death/blackmetal in zijn puurste vorm maar met een chaotisch en expressief randje. Het cymbalenspel op het einde van dit eerste nummer creëert een sfeer van water dat je steeds meer omsluit. Als je even niet oplet word je zo maar eventjes een nummer of drie, vier meegezogen steeds meer richting de bodem van de oceaan, als je daar al kan aankomen natuurlijk als menselijk wezen.

Amidst Unending Twilights Unheeded, Bearing Neither Lustre Nor Name gorgelt, knispert en knettert alsof het een lieve lust is. De schreeuwlelijke vocalen die vaak uit alle hoeken en gaten kruipen, de hoge tempo’s op de drum maar ook de gitaarpartijen die gecreëerd worden door stevige schuifpartijen in de zwaardere regionen lijken op een bepaald moment binnen elk, ook in dit, nummer te culmineren tot een hoogtepunt. Op Deicide – achtige wijze wordt onder andere in Invocation Of Abomination’s Excrements gekozen om de snelheid er wat uit te halen. Heerlijk toch om dan te horen dat vier droge slagen op de snaredrum genoeg zijn om de heksenketel weer op te stoken.

Dit Duitse Hadopelagyal heeft met plaat nummer twee, Haematophoryktos, opnieuw een hoofdstuk aan hun verhaal toegevoegd. De smerige en vuile death metal met blackmetalkorst kan ik wel smaken. Het gorgelt, borrelt en meurt als het best verstopte Frans wc’tje naast de snelweg.

Score:

80/100

Label:

Amor Fati Productions, 2025

Tracklisting:

  1. Swarthseleniasmos
  2. Promulgating Haematekchysia
  3. Litany Of Saltridden Exudate Under Theosectrian Tides
  4. Amidst Unending Twilights Unheeded, Bearing Neither Lustre Nor Name
  5. Invocation Of Abomination’s Excrements
  6. Stampede Of Exsanguinated Stygian Hordes
  7. Crimson Gleamed The Augural Maw
  8. Halios Enthroned In Hyperdiluvian Kataklysmos

Line-up:

  • Hekla – Zang, gitaar
  • Augur – Drum

Links: