Drie dames uit Boston wierpen een EP op de wereld die bijna genegeerd zou worden. Eeuwig zonde, en daarom noodzakelijk om deze demo genaamd Demo in het zonnetje te zetten. Eerder werk van Bloodied Angels bestaat er niet. In de wandelgangen wordt besproken dat de dames al een aantal andere projecten op hun naam hebben staan. De kans dat u die bands, genaamd The Lousy en Lifeless Dark, kent zal echter vrij klein zijn.
De drie dames maken zeer bassige d-beat. En als ik zeg bassig, dan bedoel ik: Bassig, met een hoofdletter. Dit is zompig en vettig als een karbonade: maar wel met een keihard bot erin als je verkeerd bijt. De EP trapt af met een rommelige beat en dito ritme op de gitaar. Een licht schorre roep dreunt de teksten op. Plots krijgen we een backbeat breakdown, gedragen door een modderfitte baslijn. Een leuke verrassing!
Ook tekstueel slaat Bloodied Angels de spijker op zijn kop. Van beelden van engelen gekleed in leer en ijzeren paarden tot een aanklacht tegen AI. Je kan het zo gek niet bedenken! Misschien wel leuk als voor het album een wat meer thematische keuze wordt gemaakt, maar voor een demo is de sfeer mooi afwisselend. Face the Machines begint met een basisriff en d-beat drums met constante cymbalen die pas strategisch stil blijven in het refreintje. Een refreintje dat met erg veel overtuiging wordt opgedreund trouwens:
Barren earth
Face the machines
I don’t wanna survive
De backing vocalist roept de tweede zin waardoor een dialoog ontstaat. De licht melodieuze riff zorgt voor de nodige plak. De solo? De eerste noot was raak maar daarna zakt het ineen als een pudding. Iets meer durf en ego had hier wel gemogen!
Betrayer begint kalm met een ritmische riff die vervolgens een paar legato’s meepakt zodat je een heel swingend geheel krijgt. Het tempo wordt opgevoerd en de vocalist valt in. Ik ben niet heel enthousiast over haar timing deze keer. Het lijkt alsof ze net de verkeerde accenten vast heeft. Bijvoorbeeld bij “I’m taking back my light”, waar de toon naar beneden gaat. Hierdoor komt het stellig over, maar lijkt de emotie ook plots verdwenen, en gaat de nadruk van “light” af. Stop me als ik teveel in details treed, maar een zin als “I’m taking back my light” moet toch passievoller klinken en een toontje omhoog gaan?!
Boudica (War of the Spirit) ramt lekker door met een standaard d-beat. De drums zijn niet het meest creatieve punt van deze muzikale driehoek die Bloodied Angels heet, maar het is strak genoeg. Er wordt geroepen alsof het Detente betreft. Kijk, daar is de passie weer! Een zeer bassige track die door het bijna nonchalante baswerk ontzettend hard groovet.
Bloodied Angels geeft met Demo een leuk visitekaartje af. Een fijne demo met metalpunk die geen nieuwe paden bewandelt, maar wel wat potentie laat horen. Demo biedt een mix van traditie en gewoon onmeunig beuken. Negeer deze dames dus niet, maar geef ze eens uw oren ter beschikking om deze te voorzien van de trillingen die wij metal (of is het toch punk?) noemen.
Luistertip: Face the Machines
Label:
Eigen Beheer, 2025
Tracklisting:
- To Hell and Back
- Face the Machines
- Betrayer
- Boudica (War of the Spirit)
Line-up:
- Onbekend
Link: