Wat klinkt als een zeer generieke Amerikaanse voor- en achternaam, die in een gemiddelde highschool comedyfilm niet zou misstaan, blijkt toch iets heel anders te herbergen. Vernoemd naar één van de aanklagers (de 12-jarige gelijknamige Abigail Williams) tijdens de beroemde heksenprocessen van Salem, maakt Abigail Williams namelijk atmosferische en melodische black metal. Volledig in Amerikaanse stijl beperkt zich dit niet tot black metal van de zuiverste school, maar worden hier allerlei invloeden in geïntegreerd. Met momenten horen we dissonante blackened death, post-black en wat experimentele trekjes terug in de muzikale composities. Achter de productieknoppen zat meesterbrein Ken Sorceron zelf, waarbij de mix werd verzorgd door Dave Otero (Aborted en Akhlys). Om nog met wat namen te smijten wordt het trommelwerk ditmaal voorzien door Mike Heller (Fear Factory en Ghost Bath) en werd de treffende albumhoes opgetekend door Eliran Kantor (Testament en Bloodbath). Dat zijn in ieder geval een hoop zeer hoopgevende referenties bij elkaar. De vorige wandeling in het donker (zie hier) kon daarbij ook nog eens op zeer positieve kritieken rekenen van de huiscurator der zwarte metalen. Laten we dan de leegte in het bestaan maar eens verkennen.
Die verkenningstocht wordt niet makkelijk gemaakt door dit Amerikaanse kwartet. Zanger Ken Sorceron vertelt ons in het meegeleverde persmateriaal dat het album is ontstaan uit pure eenzaamheid. Dit album gaat daarbij over afwezigheid: alle aspecten weglaten die niet echt zijn en daarmee de leegte achterlatend. Dit resulteert (net als de vorige plaat) in zeven uitgesponnen composities, die alsnog op ongeveer driekwartier afklokken. Die afwezigheid van overbodige aspecten wordt duidelijk in de muzikale composities, die minder bol staan van melodische, sferische of symfonische aspecten dan we gewend zijn geraakt van Abigail Williams. Daarentegen krijgen we juist meer afgewogen composities, met veel ruimte voor opbouw en subtiliteit. Op het album worden louter donkere gedachten behandeld. Van dissonante uitzichtloosheid (Life Disconnected en Nonexistence) naar pure wanhoop en zwartgeblakerde woede (Void Within en het vernietigende Still Nights). Met alle “onechte” zaken uit het muzikale spectrum verwijderd, blijft er echter bar weinig over om je als luisteraar aan vast te houden. Zo voelt het album als een lege huls, die de volste wilskracht vereist om er helemaal bij te blijven.
Abigail Williams heeft een album neer willen zetten dat ontdaan is van alle opsmuk. Dat is zondermeer geslaagd, maar wellicht dat de band hier simpelweg iets té goed in is geslaagd. Waar het voorgaande Walk Beyond The Dark (ook al geen lichtzinnig werkstuk overigens) beter wist te spelen met dynamiek in de composities, wordt dat op dit nieuwe werk toch zeker gemist. Hiermee verzandt dit A Void Within Existence in constante opbouw, zonder daarbij tot een echte climax te geraken. Meerdere luisterbeurten brengen hier weinig verandering in teweeg, al werkt het wel vrij goed om de maalstroom van alledag naar de achtergrond te verdrukken met een licht hypnotiserende somberheid.
Score:
72/100
Label:
Agonia Records, 2025
Tracklisting:
- Life Disconnected
- Void Within
- Nonexistence
- Still Nights
- Talk To Your Sleep
- Embrace The Chasm
- No Less Than Death
Line-up:
- Ken Sorceron – Zang, gitaar, keyboard
- Vance Valenzuela – Gitaar
- John Porada – Basgitaar
- Mike Heller – Drums
Links: