Black Country Communion – het allstarcollectief rond Glenn Hughes, Joe Bonamassa, Jason Bonham en Derek Sherinian – heeft sinds zijn ontstaan zestien jaar geleden vijf studioalbums van hoog niveau uitgebracht. Optredens zijn daarentegen een zeldzaamheid. In 2011 deed de band Nederland en België aan tijdens een Europese tour ter promotie van zijn tweede plaat. Daarna bleef het lange tijd stil op de podia. De belangrijkste reden daarvoor is Bonamassa’s drukbezette solocarrière, waarmee hij wereldwijd grote zalen en theaters vult.
Maar anno 2025 is het dan eindelijk nog eens zover: de band doet Europa aan en staat vanavond in het sfeervolle 013 in Tilburg. Een unieke gelegenheid om een band van dit kaliber in een relatief kleine zaal te ervaren.
Vanavond is er geen voorprogramma. Wanneer om half negen de zaallichten doven en Wagners Walkürenritt uit de speakers schalt, weet iedereen dat het gaat beginnen. De band trapt af met het opzwepende Sway, afkomstig van het vierde album. Glenn Hughes lijkt in het begin wat opstartproblemen te hebben door technische issues, maar lacht deze zichtbaar weg met zijn karakteristieke flair. Naarmate het nummer vordert, verdwijnen de ongemakken en krijgt de geluidsman de mix onder controle. Wat resteert is een band die staat als een huis.
Ondanks de grote namen op het podium, is het Hughes die de avond domineert. Wat een fenomeen blijft deze man! Hij nadert zijn 74ste verjaardag, maar zijn strot klinkt nog altijd krachtig en vol bereik. Tijdens One Last Soul laat hij horen dat zijn hoge uithalen nog steeds indrukwekkend zijn – het lijkt hem hooguit wat meer moeite te kosten dan vroeger Ook Joe Bonamassa en Derek Sherinian laten zich niet onbetuigd. In The Outsider en Wanderlust zoeken ze elkaar op tijdens harmoniepartijen, maar nemen ze ook individueel de ruimte om te schitteren met smaakvolle solo’s.
Een absoluut hoogtepunt is Song of Yesterday, waarin Bonamassa de leadzang voor zijn rekening neemt. Hij levert een gloedvolle, gevoelige performance die bewijst dat hij naast gitaarvirtuoos ook een verdienstelijk zanger is.
Naarmate de avond vordert, ontpopt Hughes zich steeds meer tot rasentertainer. Hij verklaart meermaals de liefde aan het publiek en verontschuldigt zich voor het beperkte aantal optredens in de afgelopen jaren. Daarbij kijkt hij veelbetekenend richting Bonamassa: “We gaan ons best doen om dat te veranderen.” Tussen de nummers door prijst hij zijn medemuzikanten en deelt hij een anekdote over hoe hij begin jaren ’70 na een avond drinken bij John Bonham thuis werd wakker gemaakt door een jonge Jason Bonham.
Tijdens de nummers zoekt Hughes voortdurend contact met het publiek, waarbij hij zijn baspartijen af en toe even laat voor wat ze zijn – niemand die het hem kwalijk neemt. De sfeer in de zaal is opperbest en wordt naarmate de avond vordert alleen maar uitbundiger.
Red Sun, een van de weinige nieuwe nummers op de setlist, biedt Bonamassa de ruimte voor een fraai opgebouwde improvisatie. Sherinian laat zijn Hammondorgel scheuren als Jon Lord in zijn beste dagen – iets wat Hughes tijdens de show met zichtbaar genoegen bevestigt.
In het laatste deel van de set gooit de band het tempo weer omhoog. The Crow groovet stevig, Stay Free brengt funky vibes en met het knallende Black Country sluit de reguliere set explosief af.
Natuurlijk komt de band terug voor een toegift. Sista Jane wordt fel gespeeld, waarna een uitgesponnen, meeslepende versie van Deep Purple‘s klassieker Mistreated de avond besluit. Onder luid applaus en gejuich nemen de muzikanten afscheid van een uitzinnig Tilburgs publiek dat getuige was van een uitzonderlijk optreden van een band die het live nog altijd helemaal in zich heeft.
Setlist:
- Sway
- One Last Soul
- Wanderlust
- The Outsider
- Song of Yesterday
- Save Me
- Crossfire
- Red Sun
- Cold
- The Crow
- Stay Free
- Black Country
- Sista Jane
- Mistreated
Datum en locatie
9 juni 2025, 013, Tilburg
Links: