Geschreven door Yves Pelgrims op 09-11-2024 om 16:20.
Een betere datum dan 1 november kan je voor een nieuwe plaat van het Zweedse Tribulation niet vinden. De band legde doorheen de twintig bestaansjaren ook een interessante evolutie af, beginnend bij zwarte en smerige black death op de eerste platen, maar met een kwinkslag richting gothic metal die wat mij betreft zijn mooiste momenten had ten tijde van The Children of The Night in 2015. Dat betekent niet dat Tribulation vanaf dan afgeschreven was, want ook de laatste plaat Where The Gloom Becomes Soundklonk nog steeds interessant. Een revelatie was het niet meer, maar genietbaar was het wel.
Dan is het even slikken met deze nieuwkomer Sub Rosa in Æternum waarbij de band haast helemaal het roer heeft omgedraaid richting de gothichoek. Het lijkt echt wel of Andersson wat The 69 Eyes in de vocale stijl van de band heeft willen opnemen, want dit croonen gaat de metalharten naar mijn gevoel toch wat afschrikken. Op zich ben ik wel een fan van gothic rock in het straatje van die genoemde Finnen, maar een verwittigde lezer is er twee waard. Nummers als Hungry Waters, Drink The Love of God of Murder in Redzijn er maar enkele die echt overdreven zwoel in de oren klinken.
Het betekent niet dat de mystieke sfeer of de diepgang van Tribulation meteen verdwenen is. Er is zelfs bij momenten sprake van spirituele duisternis en een opbouw naar hardere momenten, zoals in opener The Unrelenting Choir die best wel wazig aanvoelt. Ook de Agalloch-aandoende vocalen en muzikale weefsels keren nog sporadisch terug, zoals op Time & The Vivid Ore. Als ik echter een favoriet moet aanduiden, dan ga ik voor het prachtige Saturn Coming Down. Hier laat Tribulation echt nog eens wat van zijn oudere charme horen, met gitaarnoten die aanvoelen alsof ze van Satyricon zouden kunnen komen, maar verpakt in het nieuwe gothicjasje dat de band heeft aangetrokken.
Ik moet eerlijk zijn en zeggen dat dit nieuwe timbre van de band me minder bevalt. Het is zeker beluisterbaar, maar ik blijf denken dat er iets kostbaar verloren is gegaan met deze nieuwe stijl van de heren. Nummers als Time & The Vivid Ore en bepaalde delen van Saturn Coming Down maken dat gevoel nog sterker, want de mooie opbouw en melodische diepgang en mystiek staat in contrast met de zwoele gothicfleur. Als deze evolutie zich verder zet, dan presenteren deze Zweden ons op de volgende plaat met zuivere gothic rock en dat zou in het geval van Tribulation gewoon jammer zijn. Voor mensen die deze maand echter al in de juiste sferen zijn door de nieuwe The Cure, kunnen deze even goed mee in de playlist gooien.
De redacteuren van Zware Metalen schrijven ieder jaar op vrijwillige basis duizenden artikelen om de metalscene van Nederland en België te ondersteunen. Hiervoor zijn we afhankelijk van inkomsten die gegenereerd worden door het plaatsen van advertenties. Indien deze niet afkomstig zijn van directe partners (zoals poppodia en festivalorganisatoren), zal de overgebleven ruimte opgevuld worden door automatisch gegenereerde advertenties van Google AdSense. Omdat deze gebruik maken van zogeheten ‘tracking cookies’, hebben we volgens de AVG-wet jouw toestemming nodig om deze advertenties weer te kunnen geven. We begrijpen dat onze lezers hun privacy op het internet waarderen, maar het accepteren van het cookiegebruik houdt Zware Metalen (en dus indirect de metalscene) in leven. We hopen daarom dat je instemt met het gebruik van de cookies. Mocht je er interesse in hebben, kun je onze privacyverklaring lezen.
