De powermetalformatie Kamelot begint zijn Europese tour met twee dagen op uitverkochte Nederlandse podia. Eerste stop van de tour is Iduna in Drachten, met speciale gast Ad Infinitum, van wie het nieuwe album vandaag is uitgekomen. Verslaggever Ruben volgt de bands dit weekend doorheen het land en zag hoe er warmgedraaid werd voor de rest van de tour. Vandaag dag één dus, met als uniek voorprogramma niemand minder dan Charlotte Wessels.
Bij aankomst staat er al een flinke rij voor de deur van de Iduna. Geen veelvoorkomend gezicht bij dit podium; zelfs als de zaal is uitverkocht kan je meestal gewoon naar binnen lopen. De laatste keer dat ik hier in de rij moest staan was bij het eveneens uitverkochte concert van Blackbriar eerder dit jaar. Laten we die toevallig morgen weer terug zien als speciale gasten in Utrecht. Ergens had ik vandaag het cynische idee dat de reden dat de Nederlandse shows van deze tour (en alléén de Nederlandse shows) zijn uitverkocht, vooral de populaire Nederlandse namen zijn die werden meegenomen. Maar hier in de rij staan toch vooral mensen in shirts van de hoofdact en aanverwante bands te bibberen. De gemiddelde leeftijd ligt hier in ieder geval een stuk hoger en het aandeel vrouwen is weer een stuk lager dan bij het concert van Blackbriar. Al zijn er wel de nodige vrouwelijke fans van de voormalig Delain-frontvrouw te spotten.
We hebben een primeur hier in Drachten. Ad Infinitum brengt vandaag haar vierde album in vier jaar tijd uit. Dit is dus de release show van de plaat Abyss en deze zal dan ook centraal staan in de setlist. Frontvrouw Melissa Bonny leent de afgelopen jaren haar stem aan allerlei projecten, maar vooral aan powermetalbands. Met het eerste nummer van de avond Follow Me Down laat de band echter een ander geluid horen. Bij vlagen zware djentriffs mogen dan de ondertoon voeren, de catchy teksten en orkestrale backing zorgen voor een radiovriendelijk, bijna pop geluid. Iets wat ze met het volgende nummer Aftermath enigszins proberen te verbloemen door er screams en zwaardere instrumentale stukken doorheen te gooien. Bonny kan het allemaal en lijkt moeiteloos in dezelfde zin te schakelen tussen beide.
Met Upside Down bewijzen ze dat ze vorig jaar nog een betere grip hadden op het metalgeluid. Toen was het ook al popmetal, maar was het tempo er nog wel. Hier reageert het publiek ook beter op; dit is het geluid dat de fans kennen en dat kan rekenen op meeklappen. Het nieuwe Anthem For The Broken begint ook weer duidelijk langzamer, maar versnelt naarmate het nummer vordert. We weten dat de band meer in huis heeft dan dit, dus ondanks dat de productie van deze nummers prima is en zeker een publiek zal vinden, valt het toch wat tegen.
In Outer Space staat de stem van Bonny wederom centraal en er wordt weer gegromd, maar het grootste gedeelte bestaat uit hese zang en langzame stukken. Ik had er al een ongemakkelijk gevoel bij toen Melissa ineens te horen was op een Blasterjaxx-nummer, maar het lijkt erop dat ze de radio nu wel erg aantrekkelijk vindt. Met Surrender is opnieuw een ander geluid te horen: een funky gitaarintro leidt naar een breakdown met een geweld dat we nog niet hebben gehoord in deze set. De band weet dus nog wel hoe het moet, maar men blijft er niet aan vasthouden.
Animals van de tweede plaat legt weer het contrast bloot met het nieuwe werk. Dit nummer is ook al aan de softe kant, maar weet toch de stevige noten te vinden. Ook dit is herkenbaar voor het publiek en dus kan het rekenen op meer interactie. Logisch natuurlijk dat je dat momentum vol wil houden, dus grote hit See You In Hell wordt gespeeld. Het publiek springt een gat in de lucht, maar moet toch weer bedaren voor het laatste nieuwe materiaal van de avond. My Halo werd al eind juli uitgebracht als single, maar het publiek van vanavond kent het nog niet goed genoeg. Wederom een hoog popgehalte waar niet iedereen op zit te wachten. Volgens mij klink ik nu vrij negatief, maar als je popmetal leuk vindt, dan is dit nieuwe album zeker één om in huis te halen. Ik had het niet verwacht van deze groep, die toch tot veel leukere dingen in staat is. Als je mij drie jaar geleden had verteld dat Poppy zwaardere muziek zou maken dan Ad Inifinitum, dan had ik je voor gek verklaard, maar here we are.
De set eindigt met Unstoppable van de tweede plaat. Het blijft vreemd hoe je geluid in drie jaar zoveel kan veranderen. Maar de band lijkt er het grootste plezier in te hebben en had ik me ingesteld op popmetal dan had ik het wellicht ook leuker gevonden. Want het zit nog steeds ijzersterk in elkaar en de stem van Bonny heeft kwaliteit genoeg om je aandacht erbij te houden. Wie weet is het morgen al een stuk leuker in Utrecht.
Vorige week kreeg Charlotte Wessels al de Pandora in Tivoli Vredenburg vol en dat optreden werd daar vastgelegd door Kitty. Vanavond mag ze dat dunnetjes overdoen in een uitverkochte Iduna. Ook Wessels heeft een nieuw album uit dat vanavond centraal zal staan en dat begint met Chasing Sunsets. Geen kroonluchters, slingers, gospelkoor of contrabassist en zelfs geen spotlight, maar wel meer popmuziek. Ook Dopamine klinkt als de operatische pop die we van Charlotte gewend zijn uit haar laatste albums met Delain, nog eens versterkt met de sopranostem van Simone Simons van het bandje. Ik heb toch sterk het idee dat Wessels aan het solliciteren is voor een plekje in het nieuwe seizoen van Beste Zangers. Met het Nederlandstalige nummer Afkicken van haar eerste solo album klinkt ze als alle andere vrouwelijke artiesten van eigen bodem die in de afgelopen tien jaar de kop hebben opgestoken. Zie ik ook nog een keer nederpop live. Ook dit zal ongetwijfeld een publiek kennen onder tienermeisjes die zich niet begrepen voelen. Billie Eilish mompelt al jaren weemoedige teksten onder een semi-ritmische beat en dat is mateloos populair.
Na een ietwat vreemde drumovergang volgt Pity Party, een nummer dat ze eerder dit jaar exclusief heeft uitgebracht op haar crowdfundingpagina. Het gaat ‘lekker’ aldus haarzelf, ze herhaalt het minstens zes keer. Voor mij begint het nu pas echt leuk te worden. In Soulstice is namelijk voor het eerst een huilende gitaar te horen en dan gaan we meer richting de classic rock in plaats van moderne popklanken. Met het nieuwe Ode To The West Wind neemt de bassist zelfs de vocalen van Alissa White-Gluz over en wordt er gegrunt. Het klinkt direct een stuk harder; dit nieuwe album bevat een brede oriëntatie aan stijlen en hier in de tweede helft van de set horen we daar het beste van. Zo kan ik mij wel achter de recensie van Yves scharen.
Voor Crying Room trekt ze het shirtje met de ‘I <3 Crying’ opdruk aan. Het nummer zelf is lang niet zo jammerend als die titel doet vermoeden: stevige rocksolo’s gaan voor aan een vocale outro. Gevoelig en persoonlijk is het wel, maar zonder dat het weemoedig wordt. Sterk staaltje songwriting van de leading lady! Ook Praise kent een hoger tempo en stadionrockgeluiden: een dansbare track met een catchy refrein. Vigor And Valor laat weer wat meer van Wessels’ stemgeluid horen. Hees, hoog en snel, onderstreept met lompe gitaren en een stevige bas. Zo wint ze wel de harten van de koele Friezen.
Ook de nieuwe versie van Soft Revolution kent nadrukkelijke gitaren die een lange solo krijgen en er is zelfs een rauw randje om het stemgeluid te horen. Als afsluiter speelt ze The Exorsism, misschien wel het hardste nummer van de avond. Toepasselijk hullen rode lampen het podium in een duivelse sfeer en dat rauwe randje van net transformeert tot een paar heuse screams van de frontvrouw. Wessels is nog steeds een ontzagwekkende stem in het genre, al is ze duidelijk andere straatjes aan het verkennen. Een sterk einde van de gevierde vocalist, we kunnen alleen maar hopen dat ze dichtbij het metalgenre blijft.
Na twee popmetalacts mag er wel wat power in vanavond. En laat powermetalgrootmacht Kamelot nou net bovenaan de affiche prijken. Vandaag begint hun Europese tour hier in Friesland. In een rookgordijn dat ze afgelopen zomer ook al lieten zien op Graspop komen de heren onder leiding van Thomas Youngblood het podium op. Ook aanwezig, net als op Graspop, is Melissa Bonny van eerder op de avond. Kamelot is één van de vele projecten waar ze haar stem aan heeft geleend, en ze toert nu ook live mee met de band. Veil Of Elysium knalt als eerste uit de speakers. Het is een heerlijke binnenkomer waar het publiek direct het refrein van mag meezingen. Leuk aan deze live-uitvoering is dat de instrumenten even wegvallen waardoor alleen de stemmen van Tommy Karevik en Bonny te horen zijn. Dat zorgt voor een mooi effect en dat kan je natuurlijk prima aan deze twee vocalisten overlaten.
Voor Opus Of The Night zet Bonny een masker op en mag ze als de ‘queen of the symphony’ uit het nummer de hoge mezzo-sopraanstem inzingen. Alsof je naar Phantom Of The Opera staat te kijken. Wat een combinatie en wat een strot heeft die vrouw. Hierna stapt Bonny weer even welverdiend van het podium af en speelt de band Insomnia, maar slaperig is het geenszins. Het publiek geeft gehoor aan Kareviks verzoek om te springen en de vloer schudt er van. De band wil duidelijk vroeg pieken en een stevige indruk maken. Dat lukt aardig, zeker met When The Lights Are Down zo vroeg in de set. Meeschreeuwen en met je vuist gooien zoals het een powermetalshow betaamt.
Met Vespertine wordt ons een rustmomentje gegund, maar dat is maar voor even. Bonny komt het podium weer op voor een duet met Karevik. New Babylon is het enige nummer dat zo ook echt heeft opgenomen met Kamelot voor hun laatste album The Awakening, dat vorig jaar uitkwam. Hier laat Bonny haar screaming vocalen horen, die ze weer moeiteloos weet te switchen naar loepzuivere cleane zang. Het samenspel tussen de twee loopt als een geoliede machine en dat voorspelt veel goeds voor deze tour. Na Karma mag Bonny de vocalen van zowel Elize Ryd als Alissa White-Gluz overnemen voor het nummer Sacrimony waar een lange keyboardsolo op volgt.
Na drie kwartier is het tijd voor de ballade van de setlist. De telefoonlampjes gaan de lucht in voor het nummer Willow. Alsof ze het er speciaal voor hebben geschreven. Op het album bungelt het onderaan de tracklijst en zorgt het toch voor een zwak einde. Middenin een energieke set komt het beter uit de verf. Nu kunnen we door met de stampende powermetal die we willen horen. The Human Stain is een prima inleiding op het laatste blok van de avond, met een indringende bas en een crescendo dat naar een drumsolo leidt. Voor March Of Mephisto komt Melissa Bonny weer uit de coulissen om de screams te verzorgen. Een machtig album, dat The Black Halo: bijna twintig jaar oud alweer, maar men zal er niks op tegen hebben als ze daarmee op jubileumtour gaan volgend jaar. Na nog een keyboardsolo van Oliver Palotai volgt Forever. De rookgeisers doen flink hun best om de ruimte blauw te laten zien, maar de band blijft gelukkig gewoon te horen. Nadat de band aan het publiek is voorgesteld spreekt oprichter Thomas Youngblood een dankwoord uit en spoort Karevik aan om nog even extra mee te schreeuwen op het ritme van We Will Rock You. Voor de tweede keer vanavond wordt gemeld dat dit de eerste keer is dat de band in Friesland optreedt, maar dat het zeker niet de laatste keer is. Laat de groep hier een aankondiging voor Into The Grave doorschemeren? Het zou met de inmiddels bekende namen een flinke powermetalpackage worden.
Voor de toegift komt Karevik met een masker het podium weer op om een Opus Of The Night reprisal te spelen op het keyboard. Maar dan neemt hij er een vlag bij en mogen we nog een keer meeschreeuwen met One More Flag In The Ground. Weer een nummer van de laatste plaat, dat geschreven lijkt voor de live-ervaring. Als slotstuk sluit Bonny weer aan voor Liar Liar. Haar vaardigheid om feilloos te schakelen tussen screams en cleane vocalen komt ook hier prima van pas. De screams zijn ook een stuk beter te horen dan op de langspeler. Het voegt nog wat extra toe aan het nummer. Deze uitvoering is gewoon beter dan die met Alissa White-Gluz. Wie Melissa Bonny nu nog niet kent doet zichzelf tekort.
Met recht was deze show uitverkocht en niemand die er nog aan twijfelt dat Kamelot zelf volle zalen kan trekken. Morgen zijn ze weer te zien in Utrecht, daar zijn we ook bij aanwezig.
Datum en locatie
11 oktober 2024, Iduna, Drachten
Link: