Op de avond dat de politieke Eurovisieklucht onze schermen en geesten vervuilt, houdt de Spells Of Arrakis tour halt in Tilburg. Aangezien er die avond meerdere evenementen in de 013 worden georganiseerd, vindt het concert plaats in de Hall Of Fame, een zaal op wandelafstand van de 013 met een capaciteit van rond de vijfhonderd man. Het knalgele gebouw met graffiti en de verlaten industriële vibe die het complex uitstraalt, met aangrenzend skatepark, is een geschikte locatie voor deze – voorlopig – underground bands uit het post- en proggenre. Uw verslaggever wordt vandaag bijgestaan door de vakkundige meningen van Lara en Niels.
Vooraleer de show begint, moet ik even mijn excuses uitbrengen aan mijn medeconcertgangers. Door een ‘lookcidentje’ met de huisgemaakte tzatziki ter huize Van Sundert werd uw verslaggever vanavond een wandelend lookteentje. Enige pogingen dit weg te spoelen met de lokale, uitgebreide, bierkaart blijken onsuccesvol.
Stipt om acht uur start Conjurer aan een ruime vijftig minuten podiumbezwering. Het laatste album Pathos komt bij Zware Metalen erg goed binnen. Toch begint de band veiliger en met meer directer materiaal van het voorgaande album Mire. De vloeiende drums in deze opener doen erg veel zin krijgen in de avond. In de mix komt deze dan ook het meest door, maar dan wel met een kit die netjes gestemd is en waar alle soorten beats gecomplementeerd worden met diverse cymbaalklanken. De drums zijn voor mij meteen het beste aan de set. De bassist is imposant en de vele helikopterbewegingen doen menig chiropractor eurotekens in de ogen verschijnen. Het gitaarwerk vindt vandaag een balans tussen kalme, kabbelende intro’s, die daarna, op bijna ‘voorspelbare’ wijze omslaan in een karakteristiek post-prog-blackmengsel dat kracht wordt bijgezet door vrij monotone screams. Wanneer de zanger in het tweede nummer zonder microfoon vooraan gaat staan en het publiek zo toeschreeuwt, over de muziek heen, snap ik de bandnaam enorm goed. Het geheel komt steeds beter binnen en de outro van het voorlaatste nummer in 11/4 wordt wonderwel gesmaakt door het schare publiek. De afsluiter, in een zware 6/8 cadans toont nog eens hoe strak de drummer stops kan inplannen in de muziek. Conjurer is vanavond volledig gefocust op de eigen prestatie en ramt de nummers zonder glimlachen of schijnbaar plezier, maar wel met doelmatige precisie, af.
Het contrast met de breed glimlachende, lief uitziende, Schotten en Fransman, van DVNE kan bijna niet groter. De toegankelijkere aard van DVNE, progressieve post-metal met afwisselend clean en screams en gitaarwerk dat doet denken aan de riffs van Mastodon maar met de epiek van The Ocean heeft de band geen windeieren gelegd. De redacteur in kwestie beschouwt de band zelfs als de meest interessante act in prog- en post vandaag de dag. DVNE laat vandaag dan ook zien hoe hij binnenkort podia kan headlinen op festivals.
De opener SI-XIV ramt uit de startblokken met goesting, heel veel goesting. De 9-snarige gitaar van Victor Vicart, waarbij de hoogste drie snaren gedubbeld zijn, dragen bij tot meer levendige en weelderige gitaarriedels, waardoor de Mastodonische riffs extra panache krijgen. De meerstemmige cleane zang is onberispelijk, alsook de screams die uit het smerigste verstopte badkamerputje geteerd worden. Sludge! De band is overweldigend innemend en wanneer de drummer bij het tweede nummer niet kan blijven zitten en blasé een flesje bier kraakt zie je dat de band overal een thuismatch speelt.
Vanavond komen er bijna uitsluitend nummers van de laatste werpeling, Voidkind voorbij. Bij de meeste bands zou dit een probleem zijn, maar de klasse van dit laatste album wordt door het publiek bijna unaniem omarmd. Bijna het volledige album passeert live waarbij Eleonora porseleinen fragiel is, Abode for The Perfect Soul een dikke downbeat geeft, waar LVNDMVRKS – die avond in de grote zaal van 013 – jaloers op hoort te zijn en Pleroma, als eerste single en iets meer rechttoe rechtaan, bijzonder goed uit de verf komt. Het refrein geeft ook het enige meezingmomentje. Voor de rest van de set kan je de verpletterende riffs enkel op je af laten komen en dit tot in je tenen laten opkrullen van opwinding. Waar toegift The Court Of The Matriarch, normaal niet op de setlist deze tour, als verrassende afsluiter wordt ingezet zie ik Niels nog een schepje bovenop zijn genot doen en is het overtuigd meeschudden en jaloers de geniale gitaarriffs ondergaan, wetende dat we vanavond wereldklasse over de vloer hadden in Tilburg.
Setlist:
DVNE:
- SI-XIV
- Eleonora
- Reliquary
- Searching For Telos
- Abode For The Perfect Soul
- Pleroma
- Cobalt Sun Necropolis
- Sarmatae
- Court Of The Matriarch
Datum en locatie
11 mei 2024, Hall Of Fame & 013, Tilburg
Links: