Voor de progliefhebbers onder ons geeft Caligula’s Horse een vroeg moment in het jaar om de oren te spitsen. Met Charcoal Grace wordt inmiddels alweer het zesde studioalbum uitgebracht. De Australische formatie volgt de weg van geleidelijke progressie, waar de naam en faam toch ieder jaar wat toe lijkt te nemen. In de eerste plaats kan dit volledig op het conto geschreven worden van de band zelf, aangezien de muzikale kwaliteit telkens op een stabiel hoog niveau ligt. Hiermee kan de band zich niet alleen in geluid, maar ook in statuur inmiddels toch haast gaan meten met Leprous en Haken. Toch volgt Caligula’s Horse een eigen koers, waar de logische ontwikkeling op Rise Radiant zich verder doorzet naar dit nieuwe Charcoal Grace. Zo vinden we nog steeds een afwisseling tussen knetterstrak gitaarwerk, virtuoos getokkel en emotionele diepgang. Dit vindt echter meer dan ooit zijn begeleider in bombastische grootsheid, waarbij ook bands als Vola, Persefone en Wilderun de gedachten passeren.
Charcoal Grace wordt muzikaal en thematisch in drie delen opgedeeld, die samen wel een coherent geheel vormen. De A-kant wordt gevormd door The World Breathes With Me en Golem. Het eerstgenoemde wapenfeit duurt exact tien minuten (dat is ook een kunde), maar weet in die tijd geen enkele moment te vervelen. De veelzijdige dynamiek van het nummer wordt voortgedreven door stevige passages en smaakvol gitaarspel. Op de rustige momenten is goed hoorbaar wat een begenadigd schrijver en muzikant gitarist Sam Vallen is. Dynamiek is overigens het leidende woord op het gehele album, waar Golem wederom een mooie synergie toont tussen stevig progressief gitaarwerk en momenten om helemaal in de muziek te verdwijnen.
De B-kant bestaat uit het vierdelige titelnummer, dat met vierentwintig minuten het hart van het album vormt. De nummers kunnen prima als individuele onderdelen beluisterd worden, maar vormen samen overduidelijk een sterk geheel. Logischerwijs komt het volledige muzikale pallet van Caligula’s Horse voorbij van orkestgedreven grootsheid tot aan akoestische fragiliteit. De grote kracht zit hem erin dat de nummers (of eigen het nummer) zich natuurlijk ontwikkelen en geen allegaartje aan riffs, melodieën en tempowisselingen vormen ondanks dat er een hele hoop gebeurt. Het enige minpunt is dat deel twee A World Without en deel drie Vigil samen een flink rustpunt van tien minuten vormen op het album en de dynamiek iets uit balans halen. Deel vier Give Me Hell, is vervolgens dermate dreigend en vernietigend dat we dit direct vergeten. Sterker nog: misschien hadden we die relatieve rust wel nodig om deze zwaarte in alle volledigheid te kunnen ervaren. Grandioos!
De liefhebber kent Caligula’s Horse natuurlijk al lang, maar het wordt inmiddels toch wel tijd dat de band het grotere publiek écht gaat bereiken. Dat zou namelijk niet minder dan totaal verdiend zijn. Op Charcoal Grace valt wederom te horen dat deze gasten uit ‘down under’ zich juist in de bovenste regionen van de progressieve rock en metal begeven. Progfans kunnen hun eerste naam alvast noteren op de jaarlijst van 2024!
Score:
88/100
Label:
InsideOut Records, 2024
Tracklisting:
- The World Breathes With Me
- Golem
- Charcoal Grace I: Prey
- Charcoal Grace II: A World Without
- Charcoal Grace III: Vigil
- Charcoal Grace IV: Give Me Hell
- Sails
- The Stormchaser
- Mute
Line-up:
- Jim Grey – Zang
- Sam Vallen – Gitaar
- Dale Prinsse – Basgitaar
- Josh Griffin – Drums
Links: